เอกสารการประชุมวิชาการและนำเสนอผลงานวิจัย ครั้งที่ 21 / 2554 (Oral) - page 310

การตรวจสอบ การเจริญเติบโตและอัตราการรอด
นํ าขอมู ลน้ํ าหนักของปลา น้ํ าหนักอาหาร และจํ านวนปลาที่เหลื อ มาคํ านวณอัตราการรอด ตามวิ ธี ของ
Nankervis และคณะ (2000) การเจริญเติบโต อัตราการเจริญเติบโตจําเพาะ ตามวิ ธีของ Jantrarotai และคณะ (1994)
อัตราการเปลี่ยนอาหารเปนเนื้ อ ตามวิธีของ Dupree และ Sneed (1966) อัตราการกิ นอาหาร ตามวิธี ของ Yone และ Fujii
(1975) เมื่อสิ้นสุดการทดลองเก็บตัวอย างปลาในแตละตูจํานวน 3 ตั ว เพื่อนําไปวิเคราะหองคประกอบทางเคมีของซาก
ปลา ตามวิธีการของ AOAC (1990) นําคาโปรตีนที่ไดไปคํานวณประสิทธิภาพการใชโปรตีน ตามวิ ธีของ Zeitoun และ
คณะ (1973) และการใชประโยชนจากโปรตีนสุทธิ ตามวิ ธีของ Robinson และ Wilson (1985)
การวิเคราะหขอมูล
นํ าขอมูลที่ไดไปหาค าเฉลี่ยและวิเคราะหความแปรปรวนแบบแจกแจงทางเดียว (One way ANOVA)
เปรียบเทียบความแตกตางระหวางกลุมทดลองโดยวิธี Duncan,s Multiple Range Test (DMRT) (Steel และ Torrie, 1980)
ที่ระดั บความเชื่อมั่ น 95 เปอรเซ็นต
ผลการทดลอง
สวนประกอบทางเคมี ของอาหารทดลองผลการวิเคราะห สวนประกอบเคมีของอาหารทดลองสูตรต างๆ ดัง
แสดงในตารางที่ 2 โดยมีระดับของโปรตีน 42.56 ± 0.26% ไขมัน 18.25 ± 0.15% เถา 11.04 ± 2.19% และความชื้น
2.12 ± 0.05%
การเจริญเติบโต และอัตราการรอดของปลาดุกลําพันตลอดการทดลอง 14 สัปดาห
น้ํ าหนักเฉลี่ยต อตัวของปลาดุกลํ าพันที่ได รับอาหารทดลองทั้ง 5 สูตรตลอดระยะเวลาการทดลอง 14 สัปดาห
แสดงในตารางที่ 3 พบว าน้ําหนักเฉลี่ยต อตัวเริ่มตนการทดลองไมมีความแตกตางทางสถิ ติ (p>0.05) และปลามีน้ํ าหนัก
เพิ่มขึ้นตอตัวเฉลี่ยสู งขึ้นตามระยะเวลาของการทดลอง โดยที่น้ํ าหนักเฉลี่ยของปลาเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงและแตกตาง
ทางสถิติ (P<0.05) ในสัปดาหที่ 2 จนถึงสิ้นสุดการทดลอง
เปอรเซ็นตน้ําหนั กที่เพิ่มขึ้น, อัตราการเจริญเติบโตจําเพาะ, อัตราการกิ นอาหาร และอัตราการรอด
เปอรเซ็ นตน้ําหนักที่เพิ่มขึ้น อัตราการเจริญเติ บโตจําเพาะ และอัตราการกิ นอาหาร ของปลาที่ไดรับอาหารสูตร
ที่ 2 แตกตางทางสถิติกับปลาที่ไดรับอาหารสูตรที่ 5 (p<0.05) ปลาที่ได รับอาหารสูตรที่ 1, 2, 3 และ 4 มีคาอัตราการรอด
ไมแตกตางทางสถิติกัน (p>0.05) แตแตกตางสถิติกับปลาที่ไดรับอาหารสูตรที่ 5 (p<0.05) ดังแสดงในตารางที่ 4
อัตราการเปลี่ยนอาหารเป นเนื้อ, ประสิ ทธิภาพการใชโปรตีน และการใชประโยชนจากโปรตี นสุทธิ
อัตราการเปลี่ยนอาหารเปนเนื้อประสิทธิภาพการใชโปรตีน และการใช ประโยชนจากโปรตีนสุทธิ ดังแสดงใน
ตารางที่ 4 พบวา ปลาที่ไดรับอาหารสูตรที่ 1, 2 และ 3 มีคาอัตราการเปลี่ยนอาหารเปนเนื้ อต่ําที่สุ ด และแตกตางทางสถิติ
กับปลาที่ได รับอาหารสูตรที่ 5 (p<0.05) ประสิทธิภาพการใชโปรตีน พบวา ปลาที่ได รับอาหารสูตรที่ 2 และ 3 แตกตาง
ทางสถิติกับปลาที่รับอาหารสู ตรที่ 5 (p<0.05) คาการใชประโยชนจากโปรตีนสุทธิ พบวา ปลาที่ ไดรับอาหารสู ตรที่ 2
แตกตางทางสถิติกับปลาที่ได รับอาหารสู ตรที่ 5 (p<0.05)