เอกสารการประชุมวิชาการและนำเสนอผลงานวิจัย ครั้งที่ 21 / 2554 (Oral) - page 311

ตารางที่ 2 สวนประกอบทางเคมีของอาหารทดลองที่มีระดับของกากถั่วเหลื องทดแทนปลาปนที่แตกตางกัน
สูตรอาหาร สวนประกอบ (%)
โปรตีน ไขมัน เถา ความชื้น
สูตรที่ 1 (0%) 42.81 ±0.09 18.08 ± 0.23 13.99 ± 0.04 2.17 ± 0.15
สูตรที่ 2 (15%) 42.79 ± 0.10 18.24 ± 0.21 12.80 ± 0.34 2.08 ± 0.05
สูตรที่ 3 (30%) 42.72 ± 0.09 18.14 ± 0.35 11.69 ± 0.20 2.15 ± 0.08
สูตรที่ 4 (45%) 42.52 ± 0.58 18.46 ± 0.63 10.32 ± 0.30 2.05 ± 0.04
สูตรที่ 5 (60%) 42.26 ± 0.29 18.20 ± 0.60 9.27 ± 0.20 2.17 ± 0.03
หมายเหตุ : คาเฉลี่ย ± สวนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (จากการวิเคราะหตัวอยาง 3 ซ้ํา)
องคประกอบทางเคมีของตัวปลาที่ไดรับอาหารทดลองสูตรตางๆ
ผลการวิเคราะห องคประกอบทางเคมีในตัวปลาทั้งตั วเมื่อสิ้นสุดการทดลอง ดังแสดงในตารางที่ 5 พบวา ปลาที่
ไดรับอาหารสู ตรที่ 1 มีคาความชื้นในตัวปลาแตกตางทางสถิติกับปลาที่ไดรับอาหารสูตรที่ 4 (p<0.05) และไมแตกตาง
ทางสถิติกับปลาที่ไดรับอาหารทดลองสูตรที่ 2, 3 และ 5 (p>0.05) สวนคาโปรตีน ไขมัน เถา ในรางกายปลาหลังการ
ทดลอง พบวา ไม แตกตางทางสถิติ (p>0.05) ในทุกชุดการทดลอง
ตารางที่ 3 น้ําหนักปลาดุกลําพั น (กรัม/ตัว) ที่ไดรับอาหารทดลองแตละสูตรตลอดระยะเวลาการทดลอง
สูตรอาหาร
เวลา (สัปดาห )
0 2 4 6 8 10 12 14
สูตรที่ 1 (0%) 1.09 ± 0.06ns 1.91 ± 0.11b 3.15 ± 0.04ab 5.25 ± 0.11a 8.49 ± 0.39 ab 11.52 ± 1.15 ab 15.13 ± 2.17ab 18.11 ± 2.68ab
สู ตรที่ 2 (15%) 1.12 ± 0.07ns 1.85 ± 0.04ab 3.50 ± 0.27b 6.36 ± 0.82b 10.40 ± 1.65b 13.93 ± 1.18 b 16.92 ± 1.36b 19.54 ± 1.57b
สู ตรที่ 3 (30%) 1.08 ± 0.05ns 1.90 ± 0.02b 3.39 ± 0.17b 5.85 ± 0.08 ab 9.17 ± 0.24 ab 11.61 ± 0.58 ab 14.14 ± 0.20ab 16.01 ± 0.47ab
สู ตรที่ 4 (45%) 1.08 ± 0.06ns 1.85 ± 0.08ab 3.37 ± 0.26b 5.58 ± 0.51 ab 8.63 ± 1.08 ab 11.14 ± 1.90 ab 13.67 ± 2.49ab 15.74 ± 2.79ab
สู ตรที่ 5 (60%) 1.10 ± 0.06ns 1.71 ± 0.12a 2.92 ± 0.04a 4.89 ± 0.30a 7.43 ± 0.31a 9.64 ± 0.35a 12.39 ± 0.64 a 14.94 ± 0.84a
หมายเหตุ : ns = no significance
คาเฉลี่ย ± ส วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (จากการวิ เคราะหตัวอยาง 3 ซ้ํา)
อักษรที่เหมือนกันในสดมภเดี ยวกันไมมีความแตกตางอยางมีนัยสําคัญทางสถิ ติที่ระดับความเชื่อมั่น 95%
วิจารณผลการทดลอง
จากการศึกษาการทดแทนโปรตี นจากปลาปนดวยกากถั่วเหลืองในปลาดุกลําพันเป นเวลา 14 สัปดาห พบว า
การใช กากถั่วเหลืองทดแทนปลาปนที่ระดับ 0, 15, 30 และ 45% (สูตรที่ 1, 2, 3 และ 4) มีผลใหปลาดุกลําพันมี การ
เจริญเติบโตเป นปกติ แตพบวาปลามีการเจริ ญเติบโตลดลงเมื่อไดรับอาหารที่มีระดับกากถั่วเหลืองทดแทนปลาปน 60 %
(สู ตรที่ 5) จะเห็นไดวา การนํากากถั่วเหลืองมาใช เปนแหลงโปรตี นในปลาดุกลําพันนั้นสามารถนํ ามาใชไดเพียงระดับ
หนึ่งเท านั้น ทั้ งนี้อาจเปนเพราะปลาดุกลํ าพันเป นปลากินเนื้อจึงมีเอนไซมที่ ใชการยอยวัตถุดิบพืชนอย Tantikitti และ
คณะ (2005) รายงานวา การนําวัตถุ ดิบพื ชไปใชในอาหารปลาที่ มีพฤติกรรมกินเนื้อเป นอาหารนั้นสามารถนํ าไปใชได
ประโยชน นอยกวาในปลาที่ มีพฤติกรรมกินพืชเป นอาหาร หรือปลาที่มีพฤติกรรมกินทั้งพื ชและเนื้อเปนอาหาร เมื่ อ