เอกสารการประชุมวิชาการและนำเสนอผลงานวิจัย ครั้งที่ 21 / 2554 (Oral) - page 784

7
นอกจากนี้รายได ของผูที่ทํางานทอผ ากับระดับความปวดเมื่อยกล ามเนื้อแขนซายท อนบนและทอนล าง
อยางมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ 0.001 และ 0.024 ตามลํ าดับ ในกลามเนื้ อสวนลางของรางกายพบวา รายไดของผูที่ทํ างาน
ทอผากับระดั บความปวดเมื่อยกลามเนื้ อตนขาและกล ามเนื้อนอง อย างมีนั ยสําคัญทางสถิ ติที่ระดับ 0.002 และ 0.010
ตามลําดั บ
5. ผลของจํานวนวันทํางานทอผ าใน 1 สัปดาหของผูที่ทํ างานทอผากับระดับความปวดเมื่อยกลามเนื้อจากการทอผา
จากการศึกษาผลของจํานวนวันทํ างานทอผ าใน 1 สัปดาห พบวา ผลของจํานวนวันทํางานทอผาใน 1
สัปดาหสัมพันธกับระดับความปวดเมื่อยกล ามเนื้อไหลดานซ าย และขวา อยางมีนัยสําคั ญทางสถิติที่ ระดับ 0.003 และ 0.005
ตามลําดับ นอกจากนี้ ผลของจํ านวนวันทํ างานทอผาใน 1 สั ปดาหสัมพั นธกั บระดับความปวดเมื่อยกล ามเนื้อแขนทอนบน
ดานซ าย และขวา อยางมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดั บ 0.001 และ 0.003 ตามลําดับ และ ผลของจํานวนวันทํ างานทอผาใน 1
สัปดาหสัมพันธกับระดั บความปวดเมื่อยกลามเนื้อแขนทอนลางดานซาย อยางมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ 0.004
นอกจากนี้ ผลของจํานวนวันทํ างานทอผาใน 1 สั ปดาหสัมพั นธกับระดับความปวดเมื่อยกลามเนื้อหลัง
สวนบน และกลามเนื้อเอว อยางมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ 0.001 และ 0.021 ในกลามเนื้ อสวนลางของรางกายพบวา ผลของ
จํานวนวันทํางานทอผาใน 1 สัปดาหสัมพันธ กับระดับความปวดเมื่ อยกลามเนื้ อตนขา และกล ามเนื้อนอง อยางมีนัยสําคั ญทาง
สถิติที่ระดับ 0.001 และ .000 ตามลําดับ
6. ผลของจํานวนครั้งในการหยุดพั กใน 1 วันของผูที่ทํางานทอผ ากับระดับความปวดเมื่อยกลามเนื้อจากการทอผา
จากการศึกษาผลของจํานวนครั้ งในการพักระหวางการปฏิ บัติงานทอผามีความสัมพันธกั บระดับความ
ปวดเมื่อยกล ามเนื้อไหลซายและขวา อยางมี นัยสําคัญทางสถิ ติที่ระดั บ .000 และ .000 ตามลําดั บ นอกจากนี้ จํานวนครั้งใน
การพักระหวางการปฏิบัติงานทอผามีความสัมพันธกับระดั บความปวดเมื่อยกลามเนื้อหลังส วนบนและกลามเนื้อนอง อยางมี
นัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ 0.019 และ 0.009 ตามลํ าดับ
7. ผลของเวลาในการหยุดพักของผูที่ทํางานทอผ ากับระดับความปวดเมื่อยกลามเนื้ อจากการทอผา
จากการศึกษาผลของระยะเวลาในการหยุดพักของผู ปฏิบัติงานในแตละครั้งมีความสัมพันธ กับระดั บการ
ปวดเมื่อยบริเวณขอศอก อยางมีนั ยสําคั ญทางสถิติที่ระดับ .000
สรุปผลการวิจัย
กลุมตัวอยางที่ปฏิบัติงานทอผ าในจังหวัดพะเยา ทั้งหมดเปนเพศหญิง โดยมีอายุ เฉลี่ย 53 ป ทั้งนี้กลุมประชากรสวน
ใหญมีโรคประจําตัว และเคยไดรับเคยเจ็บปวยหรือไม สบายจากการทํางานทอผา ดานอุ บัติเหตุจากการทํางานพบวา กลุม
ตัวอย างสวนใหญ ไมเคยไดรับการบาดเจ็บและอุบัติเหตุจากการทอผ า โดยกลุมตัวอยางที่ไดรับอุบัติเหตุ จากการทอผาสวน
ใหญมีความรุนแรงนอยขั้นไมตองหยุดงาน ในดานสภาพแวดลอมในการทํ างานพบวาสภาพแวดลอมในการทํ างานไมเป น
ปญหาในการทํางานของกลุมตัวอยาง ดานการยศาสตร พบวาสาเหตุของการเกิดปญหาทางดานการยศาสตร มาจากการที่ไม มี
ที่พั กแขน ไม มีพนั กพิง ไมมีที่รองนั่ ง หรื อการมีลั กษณะของทาทางการทํางานที่อาจก อใหเกิ ดปญหาการยศาสตร ที่กลุ ม