เอกสารการประชุมวิชาการและนำเสนอผลงานวิจัย ครั้งที่ 21 / 2554 (Oral) - page 977

จากผลการวิจัยที่พบนี้เปนขอมูลพื้นฐานที่ ผูวิจัยใหความสําคัญเพื่อนําไปพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรี ยนไปพรอม
กับการสรางเสริมคุณคาในตนเองในการจัดการเรียนการสอน เพื่อพัฒนาผู เรียนทั้งดานสติ ปญญาและคุณลักษณะอันพึง
ประสงค ซึ่งการพัฒนาคนใหเปนผูที่ มีความรูสึกนึ กคิดทางบวกตอตนเองมาจากป จจัยหรือผลของความรัก การสัมผั สที่
อบอุน อันเปนพื้นฐานการพั ฒนาตนเองใหรูจักตนเอง(Self awareness) เห็นคุณคาในตนเอง(Self-esteem) และการมีอัต
มโนทัศน(Self concept) การเรียนรูตนเองขึ้ นอยูกับกระบวนการในการกระตุ น การมีสัมพันธภาพกับบุคคลที่มีตอผูเรียน
และการเสริ มแรงที่เหมาะสม เชน การเสริมแรงดวยคํ าชมเชย การยิ้ม การสัมผัส จะพัฒนาผูเรี ยนใหสามารถสราง
สัมพั นธภาพกับบุคคลอื่ นไดโดยผูเรียนเห็นคุณค าตนเองและผูอื่น มีความรูสึ ก(Sympathy) เขาใจ เห็นใจ เปนบุคคลที่ไม
เห็นแกตัว มีศีลธรรมรวมถึงความซื่อสัตย (เฉลิมพล สวัสดิ์พงษ. 2551 อางอิงจาก วิชัย วงษใหญ. 2543 : 85)
ผูสอนซึ่งมี บทบาทในการจั ดการเรียนการสอนจึ งควรมีความรู ความเขาใจในกระบวนการเรียนการสอน และ
ตระหนักวาการสรางเสริมการเห็นคุณคาในตนเองถือเป นสวนหนึ่ งของกิจกรรมการเรียนการสอนที่ควรทําควบคูไปกับ
การสอนสาระการเรี ยนรูตางๆ ในชั้นเรี ยนปกติ ทั้งนี้ การเห็ นคุณค าในตนเองมีความสัมพันธเชิ งบวกกับการพั ฒนา
คุณลักษณะอันพึ งประสงคอื่นๆ ในตัวผูเรี ยน รวมทั้งผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน สงผลใหผูเรียนไดเรี ยนรูอย างมี ความสุข
ซึ่งจะสอดคล องตามพระราชบัญญัติการศึกษาแหงชาติดวยประการหนึ่ง ซึ่งการเห็นคุณคาในตนเองในด านครอบครัวมี
คะแนนสูงสุด ผูสอนจึงควรใหครอบครัวไดมีกิจกรรมและมีส วนรวมในการกระตุนการเรียนรู ของผูเรี ยน โดยการจัด
กิจกรรมที่ครอบครัวสามารถเขามามี สวนร วมกับสถานศึ กษาเปนระยะ และจะเปนการกระตุ นผูเรียนให เห็นคุณค าของ
ตนเองในด านสังคมมากขึ้นดวย สวนในดานการเห็นคุณค าในตนเองดานการศึกษาการกระตุนและเสริมแรงให ผูเรี ยนได
มีกิจกรรมตางๆ รวมไปกับการเรี ยนในชั้นเรียนจะทําให ผูเรียนเกิ ดความภาคภูมิ ใจในผลงานกิจกรรมนั้นๆ เป นการ
สงเสริมใหผูเรียนมองเห็นคุ ณคาในตนเองเพิ่มขึ้นได ในด านการเห็นคุณคาตนเองในดานภาพลั กษณที่ มีคะแนนรายด าน
นอยที่สุดผูสอนสามารถสงเสริมใหผูเรียนเห็นคุณคาในตนเองเพิ่มขึ้นได
ขอเสนอแนะ
การให ความสําคัญกับการศึกษาลักษณะผู เรี ยนเปนสิ่งที่ผูสอนต องดําเนินการอยางต อเนื่อง จากงานวิจัยนี้ เปน
เพี ยงแนวทางหนึ่ งที่ผูสนใจสามารถนําผลการวิจั ยไปประยุ กตใชในรู ปแบบตางๆ ที่หลากหลาย ได แก การศึกษา
ความสัมพั นธของตัวแปร การศึกษาความสัมพั นธของการเห็นคุณค าในตนเองกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรี ยน รวมทั้งการ
ดําเนินการในลักษณะของการพั ฒนาหลักสูตรรายวิชาตางๆ ที่ สงเสริมการเห็นคุ ณคาในตนเอง โดยอาจจะดําเนินการใน
ลักษณะวิชาเดียว หรื อการบูรณาการ
กิตติ กรรมประกาศ
ผูวิจัยขอขอบคุณ ดร.ทักษิณา เครือหงษ และคุ ณบัวทอง ธนาอัศวเดช ผูใหคําปรึ กษาทางการวิจัยและวิเคราะห
ขอมูล
เอกสารอางอิง
เฉลิมพล สวัสดิ์พงษ. (2547). รายงานการศึกษา การวิเคราะห อภิมานงานวิ จัยที่เกี่ยวกับรูปแบบการสอนเพื่อพัฒนาการ
เห็นคุณคาในตนเองของนั กเรียน.
ทักษิณา เครือหงษ. (2551). การเห็ นคุณคาในตนเองและผลสัมฤทธิ์ ทางการเรียนวิชาคณิตศาสตร ที่คาดหวังของ
นั กศึกษา มหาวิท ยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ.