full2012.pdf - page 310

6
น้ําหนักเริ่มต น คื อ ลดลงประมาณ 41.00 g จากน้ําหนักเริ่มต น 370.00 g (ภาพที่ 2 (ก)) ชี้ใหเห็นว าการทําแหงพริกจะอยู
ในชวงของอั ตราการอบแหงคงที่ (Constant drying rate) (Brooker et al., 1974; Bala, 1997) ซึ่ งสอดคลองกับการทํ าแหงพริก
ขี้หนูเขียว ถั่ วเขียว ถั่วขาว หอมหัวใหญ มันฝรั่ง และดอกกะหล่ํ า โดยการตากแหงกลางแจ งของ Anwar and Tiwari (2001)
การทําแหงขาวสาลีและถั่วเขียวของ Goyal and Tiwari (1998) การตากแหงขิงของ Marina et al. (2008) และการทําแหงแกน
สับปะรดแช อิ่ มของ Marina and Jompob (2005) จึงนําขอมู ลที่ได ไปคํ านวณค าตัวแปรที่เกี่ ยวของกับการคํ านวณคา
สัมประสิทธิ์การพาความรอนแบบธรรมชาติ แลววิเคราะหสมการการถดถอยเชิงเสนเพื่อหาคาคงที่ a และ b
ตารางที่ 1 ผลการทดลองทํ าแหงพริกแดงแบบธรรมชาติ
Time
(min)
TA, av
(oC)
TM, av
(oC)
RH av
(%)
Wav
(g)
Mev, av
(g)
X=
Ln(Ra)
Y=
Ln[M ev/Z]
0 29.0 27.9 58.7 370.00 0.00 - -
15 31.6 30.8 45.3 366.77 3.23 13.35 1.67
30 33.0 31.5 35.0 364.17 5.83 14.04 1.35
45 35.0 33.1 26.3 360.40 9.60 14.04 1.18
60 36.0 33.9 18.7 357.00 13.00 13.69 1.08
75 36.3 33.2 15.7 353.93 16.07 14.47 1.04
90 36.3 34.2 11.0 351.30 18.70 14.08 0.93
105 37.7 34.5 11.7 347.83 22.17 14.39 0.91
120 38.7 34.6 10.0 343.80 26.20 14.68 0.88
135 39.0 34.7 6.7 341.43 28.57 14.74 0.76
150 40.0 34.9 3.0 337.37 32.63 14.78 0.77
165 38.7 34.4 1.3 334.17 35.83 15.01 0.75
180 40.7 35.0 3.0 329.17 40.83 14.56 0.92
โดยอาศั ยสมการที่ (10) และ (11) คํานวณคา N และ n ของการตากแห งพริกแดงได เทากับ 1.0011 และ 0.0705
ตามลําดับ ที่ Pr = 0.7052 และ 2.9312 ×105 < Gr < 6.3721×106 ซึ่ งเมื่อนําคาคงที่ N และ n ที่ไดนี้ ไปคํานวณคาสัมประสิทธิ์
การพาความรอนแบบธรรมชาติ โดยการแทนคากลับในสมการ (3) พบวา ค าสัมประสิ ทธิ์การพาความรอนแบบธรรมชาติ
เฉลี่ยของการทําแหงพริกแดงโดยการตากแหงกลางแจงมีค าเทากับ 0.7199 W/m2-oC ซึ่งคาสัมประสิ ทธิ์การพาความรอนแบบ
ธรรมชาติของพริกแดงมีแนวโนมเพิ่มขึ้นอย างรวดเร็วในชวง 40 min แรกของการตากแหงหลังจากนั้นจะเพิ่มขึ้นอยางช าๆ
และเขาสูสมดุล เนื่องจากพริกแดงมีความชื้นสูงหรือมีปริมาณน้ําในเมล็ ดมากในชวง 40 min แรก เมื่อตากแหงพลั งงานจาก
แสงอาทิตยจะระเหยน้ําไดอยางรวดเร็วหลังจากนั้นจึงคอยๆ ลดลง (ภาพที่ 2 (ข)) และคาสั มประสิทธิ์ การพาความรอนแบบ
ธรรมชาติเฉลี่ ยของการทํ าแหงพริ กแดงมีค าใกล เคี ยงกั บคาสั มประสิ ทธิ์การพาความร อนแบบธรรมชาติของกุ ง
(Macrobrachium lamarret) และปลาลี้ฮื้ อ (Oxygaster bacaila) (Dilip, 2006) ซึ่งมี คาสั มประสิ ทธิ์การพาความร อนแบบ
310
การประชุมวิชาการระดับชาติ มหาวิทยาลัยทักษิณ ครั้งที่ 22 ประจำปี 2555