เอกสารการประชุมวิชาการและนำเสนอผลงานวิจัย ครั้งที่ 21 / 2554 (Oral) - page 757

5
ความพึงพอใจของพยาบาลวิชาชีพและผู้ใช้ บริการต่อคุณภาพการจั ดการความปวดขณะทาแผลอุบัติเหตุ
ผลการศึกษาพบว่า พยาบาลมีความพึ งพอใจต่อการจัดการความปวดขณะทาแผลอุบัติเหตุทั้งโดยรวมและราย
ด้านอยู่ในระดับปานกลาง เช่นเดียวกับผู ้ ใช้บริ การมี ความพึงพอใจต่อการจัดการความปวดขณะทาแผลอุบัติเหตุโดยรวม
และรายด้านอยู่ในระดับปานกลาง ดังแสดงในตาราง 2
ตาราง 2
ค่ าเฉลี่ย ส่ วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และระดับความพึงพอใจของพยาบาล และผู้ใช้ บริการแผนกอุบัติเหตุ และฉุกเฉินต่ อ
คุณภาพการจัดการความปวดขณะทาแผลอุบัติเหตุ
ความพึงพอใจ พยาบาลวิชาชี พ (n = 19) ผู้ ใช้บริ การ (n = 104)
ค่ าเฉลี่ย ค่ าเบี่ยงเบน
มาตรฐาน
ค่าเฉลี่ย ค่ าเบี่ยงเบน
มาตรฐาน
ระดับ
- ด้านการดูแลอาการปวดขณะทาแผล 3.47 0.61 3.21 0.76 ปานกลาง
- ด้านผลการดู แลอาการปวดขณะทาแผล 3.42 0.69 3.19 0.71 ปานกลาง
- ด้านระบบการดูแลรักษาโดยรวมเกี่ ยวกับ
ความปวดขณะทาแผลอุบัติเหตุ
3.16 0.69 3.24 0.78 ปานกลาง
คะแนนรวม 3.35 0.60 3.21 0.70 ปานกลาง
อภิปรายผลการวิจัย
กระบวนการจัดการความปวดขณะการทาแผลอุบัติเหตุ
ผลการศึ กษาพบว่า กระบวนการจัดการความปวดขณะทาแผลอุบัติเหตุในแผนกอุบัติเหตุและฉุ กเฉินตามการ
รับรู้ของพยาบาลโดยรวมอยู่ในระดับปานกลางเมื่อเที ยบกับเกณฑ์มาตรฐานของแนวปฎิ บัติที่เป็ นเลิ ศซึ่ งผู ้ วิจัยสร้ างขึ้ น
ทั้งนี้ อาจเนื่ องจากพยาบาลในแผนกอุบัติเหตุและฉุกเฉิ นเป็ นบุคลากรสุ ขภาพแรกที่มองเห็นแผลอุ บัติเหตุและรับรู้ ว่าแผล
ดังกล่าวเป็ นแผลสกปรกที่มีสิ่งแปลกปลอมซึ่ งส่ งผลทาให้ผู้ใช้บริการปวดและเสี่ ยงต่ อการติดเชื้ อ (Arroyo et al., 2009)
จึงต้องสารวจและประเมินสภาพแผลอย่างครบถ้วนเพื่อนามาวางแผนการพยาบาลและรายงานแพทย์เพื่อให้การรักษาได้
ทันที สอดคล้องกับการศึ กษาของจิราภรณ์ (2551) ที่พบว่า พยาบาลในแผนกอุบัติเหตุมักให้ความสาคัญกับป้ องกันการ
ติดเชื้อของแผลอุบัติเหตุ อย่างไรก็ตามพบว่า ด้านการประเมิ นความปวดในมิติต่าง ๆ การให้ ผู้ ใช้บริ การมีส่ วนร่วมและ
ตัดสิ นใจในการจัดการความปวด การจัดการความปวดขณะทาแผลโดยวิธี ใช้ยาและวิธี ที่ไม่ใช่ยา และการติ ดตามและ
ประเมิ นผลของการจัดการความปวดขณะทาแผลอย่างต่อเนื่ อง พยาบาลส่วนใหญ่รายงานว่าปฎิ บัติกิ จกรรมเหล่านี้ อยู่ใน
ระดับปานกลางหรื อไม่ได้ครบถ้วนทุกครั้ งตามเกณฑ์มาตรฐานของแนวปฏิบัติ ทั้งนี้ อาจเป็ นผลจากที่ ปัจจัยด้านพยาบาล
กล่าวคือ พยาบาลส่วนใหญ่ ไม่ได้รับการอบรมความรู ้ อย่างต่ อเนื่ องเกี่ยวกับการจัดการความปวดและการดูแลบาดแผล
ทาให้เป็ นอุปสรรคต่ อการพัฒนาสมรรถนะความรู้ และการปฏิบัติการพยาบาลที่ มีคุณภาพ (ฟองทิพย์, 2552) เช่ น การ
ประเมินความปวดโดยใช้การสังเกตสี หน้ าท่าทางของผู ้ ใช้ บริการแทนการใช้เครื่ องมื อประเมิ นความปวดซึ่ งทาให้ เกิด
ความคลาดเคลื่อนของการรับรู ้ระดับความปวดของผู ้ใช้บริ การ การเช็ดทาความสะอาดแผลด้วยก๊อซหรื อเศษผ้าจะ
กระตุ ้นให้เกิ ดความปวดแก่ผู้ใช้บริ การมากขึ้ น (Hollinworth, 2005) การรายงานแพทย์เพื่ อให้ยาบรรเทาปวดแก่
ผู้ใช้บริ การที่มีความปวดระดับมาก และการไม่ได้มีการบันทึกความก้าวหน้าของความปวดที่ชัดเจนทาให้ขาดการติดตาม