full2012.pdf - page 557

ที่เหมาะสม ทําให้ภาพรวมการมี คุณภาพชีวิตโดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง ซึ่ งสอดคล้องกับการศึกษาของกัลยา แซ่ ชิ ต
(2552 : 22) ที่ ศึกษาคุ ณภาพชีวิตของผู ้ ติดเชื้ อเอชไอวีและผู้ ป่ วยเอดส์ที่เข้ารับยาต้านไวรัสเอชไอวีในโรงพยาบาลสงขลา
ที่พบว่าคุ ณภาพชีวิตโดยรวมอยู่ ในระดับปานกลางในทุ กๆด้าน
การศึกษาปั จจัยที่ มีผลต่ อคุ ณภาพชีวิตของผู ้ติดเชื้ อเอชไอวีและผู้ป่ วยเอดส์ พบว่า ระดับการศึกษาตํ่ ากว่า
มัธยมศึกษาตอนต้น มีผลต่อคุ ณภาพชีวิตอย่างมี นัยสําคัญทางสถิติ (p-value = 0.012) สอดคล้องกับการศึกษาของ สุเทพ
รักเมือง, นริ นทร์ หิ รัญสุ ทธิ กุล และพรชัย สิ ทธิ ศรัณย์กุล. (2551 : 46) ที่พบว่าการศึกษามีผลต่อคุณภาพชี วิตของผู ้ ติด
เชื้อเอชไอวีและผู้ป่ วยเอดส์อย่างมีนัยสําคัญ แต่ไม่สอดคล้องกับการศึ กษาของ รสสุ คนธ์ วาริ ทสกุล และคณะ (2547 :
149) ที่พบว่ า การศึกษาไม่ มีผลต่ อคุณภาพชี วิตของผู ้ ติดเชื้อเอชไอวี และผู้ป่ วยเอดส์ ส่ วนปัจจัยอาชี พ พบว่า มี ผลต่ อ
คุณภาพชีวิตอย่างมี นัยสําคัญทางสถิติ ได้แก่ อาชีพว่างงาน/งานบ้าน (p-value = 0.016) เกษตรกรรม (p-value = 0.002)
และรับจ้าง (p-value = 0.034) สอดคล้องกับการศึกษาของ เปรมฤทัย น้อยหมื่นไวย (2536 : 70) พบว่าอาชีพมี ความ
สัมพันธ์กับการทํานายคุ ณภาพชีวิตของผู ้ ติดเชื้อเอชไอวี และผู้ ป่ วยเอดส์อย่างมี นัยสําคัญ แต่ไม่สอดคล้องกับการศึ กษา
ของ ธงชัย เลิศวิไลรั ตนพงศ์ และวันเพ็ญ แก้วปาน (2550 : 55) ที่ ผลการศึกษาพบว่า อาชีพไม่ มีผลต่อคุณภาพชีวิต
ในขณะที่ปัจจั ยด้านสภาวะสุ ขภาพ พบว่า มี ผลต่อคุณภาพชี วิตอย่างมี นัยสํ าคัญทางสถิ ติ ได้แก่ ระยะเวลาที่ ทราบว่าติด
เชื้อเอชไอวี (p-value = 0.003) เนื่ องจากผู้ติดเชื้ อเอชไอวี มีการปรับตัว เรี ยนรู ้การมีชี วิตอยู่กับภาวะติ ดเชื้ อเอชไอวี
ยอมรับการติดเชื ้อ ซึ่ งแสดงให้เห็นว่าระยะเวลาของการเจ็บป่ วยที่ยาวนานขึ้นมี ส่วนช่วยให้ผู้ ติดเชื้ อปรับสภาพจิตใจของ
ตนเอง (ลาวัลย์ กิจรุ่ งเรื องกุล. 2549 : 23) ระดับ CD4 ครั้ งหลังสุ ด (p-value = 0.004) และระยะเวลาที่ ได้รับยาต้านไวรัส
เอชไอวี (p-value = 0.002) สอดคล้องกับการศึ กษาของกัลยา แซ่ ชิต (2552 : 22) พบว่ าระยะเวลาที่ได้รับยาต้านไวรั ส
เอชไอวี เป็ นปัจจั ยที่สามารถทํานายคุ ณภาพชีวิตของผู ้ ติดเชื้ อเอชไอวีและผู้ป่ วยเอดส์ แต่ ไม่สอดคล้องกับการศึ กษาของ
สุเทพ รั กเมือง, นริ นทร์ หิ รัญสุทธิ กุล และพรชัย สิทธิ ศรั ณย์กุล (2551 : 46) ที่พบว่าระยะเวลาที่ได้รับยาต้านไวรั ส
เอชไอวี ไม่มีความสัมพันธ์กับระดับคุณภาพชี วิตอย่างมีนัยสํ าคัญทางสถิติ นอกจากนี้ การได้รับการสนับสนุนทางสังคม
ก็มีผลต่อคุ ณภาพชีวิตอย่ างมีนัยสํ าคัญทางสถิติ ได้แก่ การได้รับการสนับสนุนทางสังคมด้านอารมณ์ (p-value < 0.001)
ด้านข้อมูลข่ าวสาร (p-value < 0.001) ด้านทรัพยากร (p-value < 0.001) และด้านการยอมรับ (p-value < 0.001) โดยจะ
เห็ นได้ว่า ผู้ติดเชื้ อเอชไอวีและผู้ป่ วยเอดส์ที่ บุ คคลในครอบครัว ชุ มชน ให้การยอมรั บ ทําให้มีโอกาสเข้าถึ งแหล่ง
ประโยชน์ในสังคม มีโอกาสเข้าร่วมกิ จกรรมกลุ่ม ได้รับข้อมูลข่าวสารที่เป็ นประโยชน์ ได้รับสนับสนุนทรัพยากรในการ
ดํารงชีพ ย่อมส่ งผลเชิงบวกกับคุณภาพชี วิตโดยรวม (ลาวัลย์ กิจรุ่ งเรื องกุล. 2549 : 69)
¦» žŸ¨„µ¦ª·‹´¥
จากการศึกษาปั จจัยที่มี ผลต่อคุ ณภาพชีวิตของผู ้ ติดเชื้ อเอชไอวีและผู ้ ป่ วยเอดส์ที่รับยาต้านไวรั สเอชไอวี ผล
การศึกษาพบว่า ระดับคุณภาพชีวิตของกลุ ่มตัวอย่างในภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง ( x = 88.83, SD = 12.20) และเมื่อ
จําแนกเป็ นรายองค์ประกอบ พบว่าอยู่ในระดับปานกลาง จากการวิเคราะห์ ปัจจั ยที่มีผลต่อคุ ณภาพชีวิต พบว่า ปั จจัยที่มี
ผลต่อคุณภาพชีวิตอย่างมีนัยสําคัญทางสถิติ ได้แก่ การศึกษาตํ่ากว่ามัธยมศึกษาตอนต้น (p-value = 0.012) อาชี พว่างงาน/
งานบ้าน (p-value = 0.016) เกษตรกรรม (p-value = 0.002) และรั บจ้าง (p-value = 0.034) ระยะเวลาที่ทราบว่าติดเชื้ อ
เอชไอวี (p-value = 0.003) ระดั บ CD4 ครั้ งหลังสุ ด (p-value = 0.004) ระยะเวลาที่ได้รับยาต้านไวรัสเอชไอวี (p-value
= 0.002) การสนับสนุ นทางสังคมด้านอารมณ์ (p-value < 0.001) การสนับสนุนทางสังคมด้านข้อมูลข่าวสาร(p-value
< 0.001) การสนับสนุนทางสั งคมด้านทรั พยากร (p-value < 0.001) และการสนับสนุนทางสังคมด้านการยอมรับ(p-value
< 0.001)
จากการศึกษาในครั้ งนี้ หน่วยงานที่เกี่ยวข้องจึงควรจัดบริ การหรื อหาแนวทางส่งเสริ มให้ผู้ติดเชื้อเอชไอวีและ
ผู้ป่ วยเอดส์ ได้รับการสนับสนุนทางสังคมดังกล่าวเพิ่มขึ้ น ได้แก่ ด้านอารมณ์ ควรเน้นการสร้างความเข้าใจกับบุคคล
557
การประชุมวิชาการระดับชาติ มหาวิ ทยาลัยทักษิณ ครั้งที่ 22 ประจำปี 2555