full2012.pdf - page 564

พฤติกรรมส่ งเสริ มสุ ขภาพนั้นในพฤติ กรรมการบริ โภคอาหาร การออกกําลังกาย สําหรั บในด้านการจัดการอารมณ์พบ
ความสัมพันธ์ อยู่ ในระดับตํ่ า ซึ่ งต้องมี การฝึ กรู้ จักอารมณ์ของตนเองในการเห็นคุ ณค่ าของตนเองต่อการปฏิบัติหรื อ
ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสุ ขภาพให้เหมาะสม เช่นเดี ยวกับรอฮานิ เจะอาแซ (2548 : 68-77) พบว่าการรั บรู้ความสามารถ
ของตนเองสามารถทํานายพฤติกรรมการจัดการความเครี ยดได้มากที่สุ ดและกฤติกาพร ใยโนนตาด (2543 : บทคัดย่อ)
พบว่า ความรู้สึ กมีคุณค่าในตนเองมีความสั มพันธ์กับพฤติกรรมการดูแลตนเอง และอุมากร ใจยั่งยื น (2552 : 39-40)
พบว่า ความสามารถของตนเองมี ความสัมพันธ์ทางบวกต่อพฤติกรรมส่ งเสริ มสุขภาพของผู ้ ป่ วยโรคความดันโลหิ ตสูง
และเป็ นตัวแปรที่ สามารถทํานายได้มากที่สุด
ความรู้ สึกที่มีต่อพฤติ กรรม พบว่ามีความสัมพันธ์ของความรู้สึ กที่มีต่อพฤติ กรรมอย่างมีนัยสําคัญทางสถิ ติ ซึ่ ง
แสดงว่ากลุ่มตัวอย่างเกิดความรู ้สึกที่ดี หรื อความรู้สึกทางบวก แรงจู งใจในการปฏิบัติพฤติกรรมการบริโภคอาหารและ
การจัดการอารมณ์ อย่างเหมาะสมแต่ความรู้ สึกที่ ดี ต่อพฤติกรรมการออกกําลังกายพบความสัมพันธ์ อยู่ในระดับตํ่า
ซึ่ งต้องสร้ างแรงจูงใจต่อตนเองในการออกกําลังกาย และออกแรงเคลื่ อนไหวในชีวิตประจําวัน โดยมี ความรู้ สึกที่
สัมพันธ์กับการปฏิบัติกิจกรรมส่งเสริ มสุขภาพ (กัตติกา ชนะขว้าง และคณะ. 2553 : 60-68) และวัชรี หิรัญพฤกษ์ (2547
: บทคัดย่อ) พบว่าอยู่ ในระดับปานกลาง โดยพบว่าปั จจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมส่งเสริ มสุขภาพของผู ้สูงอายุ คือ
ความรู้ สึกที่ สัมพันธ์ กับการปฏิบัติกิ จกรรมส่ งเสริ มสุ ขภาพ ความรู้สึ กมีคุณค่าในตนเอง การรั บรู้ สมรรถนะของตน
การรับรู ้ประโยชน์ของการกระทําพฤติ กรรมส่งเสริ มสุขภาพ
¦» žŸ¨„µ¦ª·‹´¥
สรุ ปผลการศึกษาปั จจัยที่มี ความสัมพันธ์ต่อพฤติกรรมส่ งเสริ มสุ ขภาพของประชาชนจังหวัดพัทลุง พบว่า
ระดับพฤติกรรมส่งเสริ มสุขภาพภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง ( x = 2.93, S.D. = 0.31) การรับรู้ และความรู้สึกที่มีต่อ
พฤติกรรมมีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมส่งเสริ มสุขภาพเชิงบวกในระดับปานกลางอย่างมี นัยสําคัญทางสถิติ (r = 0.603,
p - value < 0.001) และมี ความสัมพันธ์เชิงบวกในระดับตํ่ าต่อพฤติ กรรมส่งเสริ มสุขภาพด้านการบริ โภคอาหาร ด้านการ
ออกกําลังกาย และด้านการจัดการอารมณ์ ซึ่ งทุกปั จจัยมีความสํ าคัญต่ อการปฏิบัติหรื อดูแลตนเองในการควบคุม
พลังงานให้สมดุล โดยเฉพาะการวางแผนต่อการปรั บเปลี่ยนพฤติกรรมการจัดการอารมณ์ พบว่าพฤติกรรมการจัดการ
อารมณ์ของประชาชนอยู่ในระดับสู ง และความสัมพันธ์ปัจจัยการรั บรู้อุปสรรคในการปฏิบัติพฤติกรรมมี ความสัมพันธ์
กับพฤติกรรมส่งเสริ มสุขภาพอยู่ในระดับปานกลางค่ อนไปในระดับสู ง (r = 0.553, p-value < 0.001) แสดงว่าประชาชน
มี ความตั้ งใจหรื อมี แรงจู งใจในการที่ จะปฏิ บัติให้มี พฤติกรรมส่ งเสริ มสุ ขภาพที่ ดี ได้ แต่ การจัดการอารมณ์มี
ความสัมพันธ์ในระดับตํ่า แต่ทั้ งนี้ ทุกปัจจัยต้องมีความสัมพันธ์ซึ่ งกันและกันโดยเฉพาะการรับรู้อุปสรรคต่อการปฏิ บัติ
พฤติกรรมส่ งเสริ มสุขภาพในการจัดการอารมณ์ที่ มากระทบที่ทําให้เป็ นสาเหตุที่ ต้องกินเพราะความอยากอาหาร หรื อ
สาเหตุ อื่ นที่ ไม่ใช่ จากความหิ ว สร้ างพฤติกรรมใหม่ ปรับพฤติ กรรมเดิ มให้เหมาะสม และกําจัดพฤติ กรรมที่ไม่
เหมาะสมออกไป ควบคู่ไปกับการสร้ างแรงจูงใจทางบวกในระดับบุคคลถึงความรู้สึ กที่มีต่อการปฏิบัติพฤติกรรมการ
ออกกําลังกายซึ่ งพบว่าความสั มพันธ์ อยู่ในระดับตํ่าโดยการได้มีการออกแรงเคลื่อนไหว ออกกําลังกาย มีกิจกรรมทาง
กายในวิถีชี วิตประจําวัน ซึ่ งก็พบว่าประชาชนจังหวัดพัทลุงร้อยละ 92 มีวิถี ชี วิตเคลื่อนไหวโดยมี ลักษณะงานที่ปฏิบัติ
ออกแรงเคลื่ อนไหว ถ้าหากปฏิบัติควบคู่กับการฝึ กสะกดจิ ตใจ อารมณ์ จัดการกับความเครี ยดที่มากระทบโดยไม่ส่ งผล
ต่อการกินมากเกิ นไป ซึ่ งทุกปัจจั ยควรมี การจัดการอารมณ์เป็ นสําคัญ และในเชิ งนโยบายควรมีการส่ งเสริ มให้เกิดการ
รับรู้ในระดับบุคคลมีกระบวนการฝึ กทักษะในการดู แลตนเองรายบุคคล ด้วยวิธี การต่างๆมากขึ้ น และการสร้างกระแส
สังคม สร้ างภาพสื่อโฆษณาและการจัดสิ่ งแวดล้อมวิ ถีสุขภาพดี ให้กับประชาชน
564
การประชุมวิชาการระดับชาติ มหาวิ ทยาลัยทักษิณ ครั้งที่ 22 ประจำปี 2555