full2012.pdf - page 563

°£·ž¦µ¥Ÿ¨„µ¦ª·‹´¥
การศึกษาความสั มพันธ์ ระหว่ างการรั บรู ้ กับพฤติกรรมส่ งเสริ มสุ ขภาพ พบว่ า ปั จจัยด้านการรั บรู ้ที่ มี
ความสัมพันธ์ต่อพฤติ กรรมส่ งเสริ มสุขภาพ โดยที่ การรั บรู้ประโยชน์ ของการปฏิบัติ (r = 0.337, p-value < 0.001)
การรับรู้ อุปสรรคในการปฏิ บัติพฤติกรรม (r = 0.553, p-value < 0.001) การรับรู้ความสามารถของตนเอง (r = 0.504, p-
value < 0.001) และความรู ้สึกที่มีต่อพฤติกรรม (r = 0.484, p-value < 0.001) มี ความสัมพันธ์ต่อพฤติกรรมส่งเสริ ม
สุ ขภาพเชิ งบวกในระดั บปานกลางอย่างมี นัยสํ าคัญทางสถิ ติ กลุ่ มตัวอย่างมี การรั บรู้ ประโยชน์ ของการปฏิ บัติ
ซึ่ งคาดหวังจากประโยชน์ที่จะได้รับภายหลังการปฏิบัติพฤติกรรมส่ งเสริ มสุ ขภาพว่าสามารถป้ องกันไม่ ให้เป็ นโรค แต่
การรั บรู้ประโยชน์การบริ โภคอาหาร และการจัดการทางอารมณ์พบความสัมพันธ์ในระดับตํ่า สอดคล้องกับการศึกษา
ของวรรณี จันทร์ สว่าง และอุ ษณี ย์ เพชรรั ชตชาติ (2545 : 510-517) พบว่าผู ้ ป่ วยเบาหวานมีการรั บรู้ภาวะสุ ขภาพการ
รับรู ้ประโยชน์ ของการปฏิ บัติด้านสุ ขภาพ มีความสั มพั นธ์ทางบวกกับการปฏิ บัติด้านสุ ขภาพ และการศึ กษาของ
ดรุ ณี ใจสว่าง และสุ ดาวรรณ อุราสาย (2553 : บทคัดย่อ) พบว่าการรั บรู้ประโยชน์ของพฤติ กรรมสุขภาพในผู้ป่ วยโรค
ความดันโลหิตสู งอยู่ในระดับสูง และมี ความสัมพันธ์ทางบวกอยู่ในระดับปานกลางกับพฤติกรรมส่งเสริ มสุขภาพอย่างมี
นัยสําคัญทางสถิ ติ อย่างไรก็ตามการรับรู้ ประโยชน์ของการปฏิ บัติพฤติกรรมที่เหมาะสม ทราบว่าจะเกิดผลดี ต่อสุ ขภาพ
ของตนเองแต่ในการปฏิบัติอาจจะกระทําไม่ได้ สอดคล้องกับการศึกษาของดุจฤดี คําสอน (2548 : 72-83) พบว่าการรับรู้
ภาวะสุ ขภาพ และภาวะโภชนาการอยู่ในระดับดี ถึงดี มาก แต่ความสัมพันธ์กับพฤติ กรรมบริ โภคอยู่ ในระดั บตํ่า โดยมี
ความสั มพันธ์เชิงลบ ทั้งนี้ เพื่อให้เกิดการรั บรู ้ประโยชน์ และเกิดการปฏิบัติที่ดี ตามมา ควรต้องมีการส่งเสริ ม หรื อกระตุ้น
ให้เกิดการเรี ยนรู ้ใหม่ต่อการปฏิบัติพฤติกรรมด้วยวิธีการต่างๆ อย่างต่อเนื่อง
การรับรู ้อุปสรรคในการปฏิบัติพฤติกรรมพบว่ามีความสัมพันธ์ในระดับปานกลางค่อนไปในระดับสูง ของการ
รับรู้อุปสรรคในการปฏิบัติพฤติกรรมสอดคล้องกับกัตติ กา ชนะขว้าง, จิราพร เกศพิ ชญวัฒนา และชนกพร จิตปัญญา.
(2553 : 60-68 ) พบว่าการรับรู้อุปสรรคของการกระทําพฤติกรรมส่งเสริ มสุขภาพของผู ้ สู งอายุมีความสัมพันธ์ในระดับ
ปานกลางแต่ ค่อนไปในระดับสู งจากผลการวิเคราะห์ อภิมานเช่นเดี ยวกัน ซึ่ งการรั บรู้ อุปสรรคในการปฏิบัติของ
ประชาชนอยู่ในระดับปานกลาง แต่ พบความสัมพันธ์การรั บรู้อุปสรรคต่อการปฏิ บัติพฤติ กรรมการจัดการอารมณ์มี
ความสั มพันธ์ ในระดับตํ่า ซึ่ งควรสร้างความเข้าใจต่อตนเองถึ งความรู้สึ กคุณค่ าของการปฏิบัติพฤติกรรม สอดคล้อง
กับณัฐธิ ดา นิ มิตรดี (2551 : 154-164) พบว่าการรับรู้ อุปสรรคของการปฏิ บัติพฤติกรรมการเลิกดื่มสุราอยู่ในระดับปาน
กลาง โดยที่อุปสรรคในการปฏิ บัติพฤติกรรมส่ งเสริ มสุ ขภาพมีผลต่ อความตั้ งใจที่จะกระทําพฤติ กรรมและมีผลต่ อ
แรงจูงใจของบุ คคลให้หลี กเลี่ยงที่จะปฏิบัติ ซึ่ งปั จจัยการรับรู้ ประโยชน์ต่อการออกกําลังกายร่วมด้ วยปัจจัยการรับรู้
อุปสรรคต่อการออกกําลังกายเป็ นตัวแปรที่ดี ที่สุดต่ อการทํานายการออกกําลังกายของอสม. (สุ ภาภรณ์ วรอรุ ณ, อาคม
โพธิ์ สุวรรณ,อุมากร ใจยั่งยื นและพรพจน์ บุญญสิ ทธิ์ . 2554 : 52-61) และสุ ดกัญญา ปานเจริ ญ และปริ ทรรศน์ วันจันทร์
(2550 : 80) พบว่าการรั บรู้อุปสรรคของการออกกําลังกายมีความสัมพันธ์ทางลบกับพฤติ กรรมการออกกําลังกาย และ
ดรุณี ใจสว่ างและสุดาวรรณ อุราสาย (2553 : บทคัดย่อ) พบว่าการรับรู ้ อุปสรรคของพฤติกรรมส่ งเสริ มสุขภาพในผู ้ ป่ วย
ความดันโลหิตสูงมี ความสัมพันธ์เชิงลบในระดับปานกลาง และวรรณี จันทร์ สว่ างและอุษณี ย์ เพชรรัชตชาติ (2545 :
510 -517) พบว่าผู ้ ป่ วยเบาหวานมีการรั บรู้ ภาวะสุ ขภาพ พฤติ กรรมเกี่ยวข้องที่มีมาก่ อน การรับรู้ อุปสรรคและ
ความสามารถตนเองมีความสัมพันธ์ทางลบกับการปฏิบัติด้านสุ ขภาพอย่างมี นัยสําคัญทางสถิติ แต่อุบลทิพย์ นนท์ณรงค์
(2553 : 90 -99) พบว่าการรับรู ้อุปสรรคไม่ มีความสั มพันธ์กับกิจกรรมทางกายอย่ างมีนัยสําคัญทางสถิติ
การรั บรู้ความสามารถของตนเอง พบว่ามีความสัมพันธ์ของการรั บรู้ความสามารถของตนเองต่อพฤติ กรรม
ส่งเสริ มสุขภาพอย่างมี นัยสําคัญทางสถิติซึ่ งแสดงว่ากลุ ่มตัวอย่างเชื่อมั่นในตนเองรั บรู้ว่าตนเองมีความสามารถปฏิ บัติ
563
การประชุมวิชาการระดับชาติ มหาวิ ทยาลัยทักษิณ ครั้งที่ 22 ประจำปี 2555