full2012.pdf - page 536

2
šœÎµ
ผู้ป่ วยวิ กฤตเป็ นผู ้ ที่ มีการเจ็บป่ วยอยู่ในภาวะคุ กคามต่อชี วิต มี ปัญหาซับซ้อนจําเป็ นต้องได้รับการดู แลอย่าง
ใกล้ชิ ด ต้องพึ่ งพาเทคโนโลยีชั้ นสู ง จําเป็ นต้องได้รับการรั กษาในหน่ วยงานพิเศษโดยผู ้ ดูแลที่ มีความรู ้ ความสามารถ
เฉพาะทาง (วิ จิตรา, 2551) โรงพยาบาลสงขลานคริ นทร์ เป็ นสถานพยาบาลระดั บตติยภู มิและเป็ นโรงพยาบาล
มหาวิทยาลัยขนาด 800 เตียง มีศูนย์กลางความเป็ นเลิศทางการแพทย์หลากหลายสาขา ซึ่ งเป็ นโรงพยาบาลที่ รองรับผู ้ ป่ วย
วิกฤตที่มีปัญหาโรคซับซ้อนจาก 14 จังหวัดภาคใต้ ในปี พ.ศ. 2552 หน่วยฉุ กเฉินมีผู้ป่ วยวิกฤตทั้ งหมด 9,361 ราย โดย
เฉลี่ยคิดเป็ น 25 รายต่ อวัน (เวชสถิ ติหน่วยฉุ กเฉิ น โรงพยาบาลสงขลานคริ นทร์, 2552)
การเคลื่ อนย้ายผู ้ ป่ วยวิ กฤตระหว่างหน่วยฉุ กเฉิ นไปยังหน่ วยงานต่าง ๆ ภายในโรงพยาบาลเป็ นกิจกรรมที่
ปฏิ บัติเป็ นประจําในหน่ วยฉุกเฉิ น การเคลื่อนย้ายผู้ป่ วยวิ กฤตออกจากหน่วยฉุ กเฉินถื อเป็ นจุดเปลี่ ยนผ่านที่สํ าคัญ
เนื่ องจากผู้ป่ วยวิกฤตอยู่ ในภาวะคุกคามต่อชีวิต มีการเปลี่ยนแปลงสัญญาณชีพตลอดเวลา ดังนั้ น ในการเคลื่อนย้ายผู้ ป่ วย
จําเป็ นต้องใช้ความระมัดระวังสู งกว่าผู้ ป่ วยทั่วไป จากการทบทวนวรรณกรรมเกี่ยวกับการเคลื่ อนย้ายผู้ป่ วยวิกฤตภายใน
โรงพยาบาลเป็ นขั้ นตอนที่มีความเสี่ ยงสูงต่อความปลอดภัยของผู ้ ป่ วย อาจทําให้ผู้ ป่ วยมีการเปลี่ยนแปลงของพยาธิ สภาพ
หรื อเกิดภาวะแทรกซ้อนที่เป็ นอันตรายต่ อชีวิต โดยพบว่ าทําให้มีอัตราการเกิดพยาธิ สภาพ และอัตราการตายเพิ่ มขึ้ น
(Jarden & Quirke, 2010)
เป้ าหมายของการเคลื่ อนย้ายผู ้ ป่ วยภาวะวิกฤต คือ ผู ้ป่ วยถึ งจุดรับอย่างปลอดภัย ไม่เกิดเหตุ การณ์ ไม่ พึ ง
ประสงค์ ดังนั้ นในการเคลื่อนย้ายผู้ป่ วยวิกฤตจําเป็ นต้องมีการบริหารจัดการที่ดี ระบบการเคลื่ อนย้ายควรมีการออกแบบ
โดยหน่ วยงาน หรื อเป็ นข้อตกลงของโรงพยาบาล โดยอาศัยความร่ วมมือกันระหว่างทีมสหสาขานําไปสู่ การพัฒนาเป็ น
แนวปฏิบัติการพยาบาล เพื่อลดความเสี่ ยงและอันตรายต่อชีวิตของผู ้ ป่ วย และเพื่อส่ งเสริ มมาตรฐานความปลอดภัยของ
ผู้ป่ วยในองศ์กรเนื่องจากประสิทธิ ภาพของการบริ หารความปลอดภัยมีความสัมพันธ์แบบผกผันกับความเสี่ ยงทางคลินิ ก
นั่นคือ หากสามารถลดปัจจัยเสี่ ยงต่อความผิดพลาดในการจัดบริ การลงจะทําให้ความปลอดภัยของผู ้ รับบริ การเพิ่มมาก
ขึ้ น (วีณา, 2550) การบริหารความเสี่ ยงในการเคลื่ อนย้ายผู้ ป่ วยวิกฤตจึงมุ่งเน้นการเตรี ยมความพร้อมในด้านต่างๆเป็ น
สําคัญ เนื่องจากการเตรียมความพร้ อมที่ดี นอกจากจะสามารถเคลื่อนย้ายผู้ป่ วยได้อย่างมีประสิ ทธิ ภาพแล้ว ยังสามารถลด
ภาวะแทรกซ้อนและอันตรายที่อาจเกิดกับผู ้ ป่ วยได้ (Hendrich & Lee, 2005)
การพัฒนาแนวปฏิบัติการพยาบาลในการเคลื่อนย้ายผู ้ ป่ วยวิกฤตเป็ นการสร้ างแนวปฏิบัติเพื่อความปลอดภัย
ของผู้ป่ วย เป็ นเครื่ องมือในการให้ ข้อมูลและความรู ้แก่บุ คลากรทางสุขภาพ เกี่ยวกับการป้ องกันและการลดผลกระทบ
ของความผิดพลาดโดยใช้หลักฐานข้อมูลเชิงประจักษ์ ในสถานการณ์ทางคลินิ กที่มีแนวโน้มการเกิ ดเหตุการณ์ ไม่พึ ง
ประสงค์กับผู้ป่ วยสู ง และช่ วยสนั บสนุนการตั ดสิ นใจทางคลินิ กของบุ คลากรทางสุ ขภาพ ในการเลือกวิ ธี การ
รักษาพยาบาลที่เหมาะสมได้อย่างอิสระตามวิจารณญาณของผู้ปฏิบัติงาน ส่ วนการใช้แนวปฏิบัติเพื่อความปลอดภัยของ
ผู้ป่ วยเป็ นการนําองค์ความรู้ สู่ การปฏิบัติ ทําให้เกิ ดการบริหารจัดการการพยาบาลให้มีมาตรฐาน สามารถคาดการณ์
ผลลัพธ์ทางสุ ขภาพ และช่วยให้เกิดการใช้ ทรัพยากรได้อย่างคุ้มค่า (Rousseau, McColl, Newton, Grimshaw, & Eccles,
2003)
536
การประชุมวิชาการระดับชาติ มหาวิ ทยาลัยทักษิณ ครั้งที่ 22 ประจำปี 2555