full2012.pdf - page 798

7
อยางไรก็ตาม สวนที่แตกตางเล็ กๆ นอยๆ บางประการ ซึ่งไมใชสวนแตกตางที่สําคัญของภาษา และไมถือวาเปนปญหาที่
สําคัญในการศึกษาภาษาทั้งสองนี้
การวิ จัยนี้ สามารถอภิปรายผลตามประเด็ นที่ศึกษา ไดดังนี้
1. ประเด็นหมวดคํา มี ขอแตกต างบางประการที่ควรอภิปรายดังนี้
1.1 หมวดคําบอกจํานวนนับ โดยปรกติหมวดคํานี้ มีลักษณะการใชตรงกับภาษาไทยมาตรฐาน แต
สวนที่ ตางและควรใหการสังเกต คื อ กรณีคําบอกจํานวนนับใช ควบคูกับลักษณนาม ใหวางคําบอกจํานวนนับขางหนา
ลักษณนามและตามดวยคํานามในภาษามลายูมาตรฐาน สวนในภาษาไทยมาตรฐานคําบอกจํ านวนนับจะปรากฏกอน
ลักษณนามเสมอ ดังที่ได เสนอรูปแบบการใชและตัวอยางไวแลวในประเด็นหมวดคํ า แตอยางไรก็ตาม ในภาษามลายูถิ่น
เชน มลายูถิ่นปาตานีและมลายูถิ่นสตูล อาจปรากฏการใชคําบอกจํานวนนับกับลักษณนาม ซึ่ งมีรูปแบบการใชตรงกับ
ภาษาไทยอยูบาง
1.2 หมวดคําลําดับที่ในภาษามลายูมาตรฐานมีรูปแบบการใชไมตางกับภาษาไทยมาตรฐานมากนั ก
กลาวคือ การใชคําลําดับที่ในภาษามลายูมาตรฐานจะมี คํา yang >ya0@ กอนคําลําดับที่เสมอ โดยที่ไมมีลักษณนามรวมอยู
ดวย ในขณะที่การใช คําลําดับที่ในภาษาไทยมาตรฐานจะมี คําลักษณนามรวมอยูดวยก อนคํา vที่w แล วตามดวยคํ าลําดับที่
เพราะฉะนั้ น การเรียนภาษามลายูมาตรฐานสํ าหรับผูเรี ยนที่ไมมีพื้ นฐานแลว ควรฝกฝนและทําความเขาใจโครงสร าง
และรูปแบบวิธีการใชหมวดคํ าตาง ๆ จนเกิดทักษะการใชภาษาใหมากที่สุ ด
1.3 การใชคําลั กษณนามในภาษามลายูมาตรฐาน นอกจากโครงสร างการวางตําแหน งของคํา
ลักษณนามตางกั บภาษาไทยมาตรฐานแล ว ยังมี คําลักษณนามบางคําที่มีลักษณะการใช ตางกั นกับภาษาไทยมาตรฐาน
กลาวคื อ การพิจารณาการใช คําลักษณนามในภาษามลายูมาตรฐานสวนใหญมักขึ้นอยูกับรูปทรงและบรรจุภัณฑของวัตถุ
เปนสํ าคัญ ดังนั้นผู ที่ เรียนภาษามลายู มาตรฐานควรตองจดจําคํ าลักษณนามให มากที่สุด อีกทั้ งใชคําลักษณนามโดย
พิ จารณารูปทรงและบรรจุภัณฑของวั ตถุเปนหลัก ซึ่งนาจะชวยให ผูเรี ยนภาษานี้ใชภาษาไดอยางถูกตอง
1.4 สิ่งที่ควรระวั งในการใชหมวดคํากริยาวาจกในภาษามลายูมาตรฐาน คือ การเติมหน วยคําเติ ม
หนา di- หน าคํากริยาที่ ตองให ประโยคนั้นเป นประโยคกรรมวาจก พึงสังเกตว า การเขียนหน วยคํานี้จะตองเขียนติ ดกัน
กับคํากริยา เพราะหากเขียนแยกกันจะทําให หนวยคํานี้กลายเปนคํ า บุพบททันที และจะทําใหรูปประโยคที่ตองการสื่อ
ผิดเพี้ยนไปจากขอความเดิมอี กดวย
1.5 หมวดคําบุ พบทในภาษามลายูมาตรฐาน พบว ามีคําบุพบทบางคํ าสามารถใชแทนคํากริยาที่ อาจ
ปรากฏรวมอยู ไดดวย เชน คํ า ke >kԥ@ สามารถใชแทนกริยาเกี่ยวกับการกระทําที่มุงสูไปขางหนา คํา kepada >kԥpada@ ใช
แทนกริยาเกี่ยวกับการมอบหรือให คํา di >di@ และ dalam >dalam@ ใชแทนกริยาเกี่ยวกั บการอยูอาศัย เปนตน ดั งนั้นคํ าบุพ
บทบางคําในหมวดนี้จึงสามารถใช ในประโยคที่ตองการละกริยาที่เจาะจงไดอีกด วย ทั้งนี้ใชไดไมว าในภาษาพูดหรื อ
ภาษาเขียน ดังนั้น ขอแตกตางขอนี้ จึงไมนามีป ญหาสําหรับผูเรียนที่ไมมีพื้นฐาน ซึ่งผูเรี ยนจะตองจดจําคําบุพบทบางคําที่
มีลักษณะเฉพาะดังกลาว และควรฝกฝนการใชหมวดคําชนิดนี้ใหเกิดเปนทักษะ
1.6 หมวดคําลงท ายในภาษามลายูมาตรฐานมี จํานวนคําไมมากนัก และไมมีลักษณะพิเศษอยางใน
ภาษาไทยมาตรฐาน กล าวคือ การใชคําลงทายในภาษามลายู มาตรฐานไม มีระบบวรรณยุกตจึงไม ทํ าใหเกิดรู ปคํา
หลากหลาย และไมทํ าใหความหมายของประโยคเปลี่ยนแปลงไปดวย ดังนั้น การใชภาษามลายูมาตรฐานในบริ บทภาษา
พู ด ผูเรียนจึงไมตองกังวลว าจะตองลงทายดวยคําใด นอกเสียจากผู เรียนจะตองจดจําเพี ยงไมกี่คําเทานั้นในภาษามลายู
มาตรฐาน นั่นคือ หนวยคํ า -lah ใชในกรณีที่ตองการเนนหรือย้ําบางสิ่ งบางอยางที่ตามหลังหนวยคํ านี้ หนวยคํา -kah ใช
798
การประชุมวิชาการระดับชาติ มหาวิ ทยาลัยทักษิณ ครั้งที่ 22 ประจำปี 2555