การประชุมวิชาการและผลงานวิจัย มหาวิทยาลัยทักษิณ ครั้งที่ 17 2550 - page 122

rhodozyma) ลงในอาหารโดยปรับปริ มาณใหมีแคโรทีนอยด รวมเทากับ 50 ppm สวนอาหารสําหรั บชุดควบคุมจะไม
เสริ มแคโรทีนอยดในอาหาร ให อาหารทดลองแตละสูตรแก ปลาในแตละชุดการทดลองจนเพียงพอตอความตองการ
ของปลา ทุกวั น วันละ 2 ครั้ง เลี้ยงปลาทดลองดวยอาหารแต ละสูตรเปนเวลา 6 สัปดาห จึงเก็ บตัวอยาง เพื่อวิเคราะห
ผลการทดลองต อไป
การศึกษาผลของแคโรทีนอยดตอการเจริญเติบโต : ตรวจสอบการเจริญเติบโตของปลาสวยงามแตละชนิดหลังจาก
ได รับอาหารทดลองแต ละสูตรทุกชวง 2 สัปดาห ของการทดลอง เปนระยะเวลา 6 สัปดาห โดยชั่งน้ําหนักปลาทั้งตู
บั นทึกจํ านวนตัว เพื่อคํานวณน้ํ าหนักเฉลี่ยตอตั ว น้ําหนักที่เพิ่ม และอัตราการรอดตาย บันทึกปริมาณอาหารที่ ใชเพื่อ
นํ ามาคํานวณอัตราแลกเนื้อ ตามสมการ
1.) อัตราการเปลี่ยนอาหารเปนเนื้ อ (Feed conversion ratio, FCR)
FCR = น้ํ าหนักอาหารที่ปลากิ น
น้ําหนักปลาที่เพิ่มขึ้น
2.) อัตรารอดตาย (Survival rate) %
อัตรารอดตาย = จํานวนปลาที่สิ้นสุดการทดลอง × 100
จํานวนปลาที่เริ่มตน
3.) น้ํ าหนักที่เพิ่มขึ้น (Weight gain , WG) %
น้ํ าหนักที่เพิ่มขึ้น = (นน.ปลาเมื่อสิ้นสุดการทดลอง – นน.ปลาเมื่อเริ่มการทดลอง) × 100
น้ํ าหนักปลาที่เริ่มตน
การวัดการเปลี่ยนแปลงของสี ตัวภายนอก : เมื่อสิ้นสุดการทดลองในสัตวน้ํ าแตละชนิด เก็ บตัวอย างปลาโดย
สลบดวย MS 222 แลวนํ ามาวัดคาสีที่บริเวณผิ วหนัง เปรียบเทียบการเปลี่ยนแปลงสีภายนอกโดยตรวจวั ดความ
แตกตางของคาสี L, a และ b ตามวิธี การของ Choubert และ Heirich (1993)
การวิเคราะห ปริมาณแคโรทีนอยด : เก็บตัวอยางสัตวทดลองจํ านวน 10 ตัวตอชุ ดการทดลองนํามาทํ าแหงดวยวิธี
freeze dry แล วจึงนําไปสกัดแคโรที นอยด และตรวจวัดปริมาณแคโรทีนอยดทั้ งหมด โดยนําตัวอยางที่บันทึกน้ําหนัก
ไวแลวสกัดด วย acetone ที่อุณหภูมิ 45 0C แยก acetone ออกใสหลอดทดลองใหม แลวสกัดซ้ําตามขั้นตอนขางตน
จนกระทั่งไมพบสีละลายออกมาจากตั วอยางอีก จึงแยกแคโรทีนอยดที่ละลายอยูใน acetone ทั้งหมดออกด วย ether
โดยการเติ มน้ํากลั่น 0.5 ml แคโรที นอยดจะละลายอยูในชั้น ether แล วจึงแยกสวน etheric phase ออก นําแคโรที
นอยด ที่ละลายใน ether ทั้งหมดที่สกัดไดออกมาทําใหเขมขนดวยการเติม sodium sulphate และระเหยดวย
evaporator ภายใต แกสไนโตรเจน (Yamada et al., 1990) จากนั้นนําตัวอยางแคโรทีนอยด ที่สกัดไดมาวัดปริมาณแค
โรทีนอยดทั้ งหมดตามวิธีการของ Sommer และคณะ (1991) โดยละลายตัวอยางใน acetone แลวนํ าไปวัดคาการ
ดูดกลืนแสงที่ความยาวคลื่นระหวาง 350-750 nm ดวย scanning spectrophotometer วัดปริมาณแคโรทีนอยด ทั้งหมด
ในตั วอยางโดยใชคาการดูดกลืนแสงสู งสุดที่วัดไดคํานวณดวยค า E1%
cm 2150