เอกสารการประชุมวิชาการและนำเสนอผลงานวิจัย ครั้งที่ 21 / 2554 (Oral) - page 296

3
ความเชืÉอของชาวไทยภู เขาเผ่ากะเหรีÉ ยงด้วย การศึ กษาครัÊ งนีÊ จึ งมีวัตถุประสงค์ เพืÉอให้ทราบถึงสมรรถภาพสื บพันธุ์และ
สมรรถภาพการผลิตของแม่ ไก่พืÊนเมื องตามสภาพการเลีÊ ยงของชาวไทยภูเขาเผ่ากะเหรีÉ ยงบนพืÊ นทีÉสู ง เมืÉอเลีÊ ยงด้วย
ข้าวเปลือกเพียงอย่างเดียวเปรี ยบเทียบกับอาหารหมักทีÉใช้ต้นกล้วยเป็ นวัตถุดิบหลักในสูตรอาหาร
วิธีการวิจัย
ทําการศึกษาวิจัยในพืÊ นทีÉของศูนย์การเรียนชุมชนชาวไทยภูเขา “แม่ฟ้ าหลวง” บ้านบราโกร หมู่ทีÉ 11 ต.แม่ตืÉน อ.อม
ก๋ อย จ.เชียงใหม่ ใช้ไก่พื Êนเมืองพ่อแม่ พันธุ ์จํานวนทัÊ งหมด 24 ตัว แบ่งโดยสุ่ มออกเป็ น 2 กลุ่ม กลุ่มละ 12 ตัว (พ่อพันธุ ์ 2 ตัว:
แม่พันธุ์ 10 ตัว) สําหรั บอาหารทีÉให้ในการทดลองครัÊ งนีÊ คือ กลุ่มแรกให้เฉพาะข้าวเปลื อกเพียงอย่างเดี ยว ส่วนกลุ่มหลัง
เลีÊ ยงด้วยอาหารหมักทีÉใช้ต้นกล้วยเป็ นวัตถุดิ บหลักในสู ตรอาหาร โดยนําต้นกล้วยมาสับให้ละเอี ยดจํานวน 25 กิ โลกรัม
ผสมกับนํÊ าตาลทรายแดง 1 กิโลกรั ม จากนัÊ นนําส่ วนผสมทีÉ ได้มาใส่ ถุงพลาสติ กปิ ดปากถุงให้แน่น แล้วจึงนํามาใส่ ใน
ภาชนะทีÉ ปิ ดสนิทอีกครัÊ ง ทําการหมักเป็ นเวลา 14 – 18 วัน ซึÉ งไก่พืÊนเมืองทัÊง 2 กลุ ่มจะได้รับอาหารตามกลุ่ มทดลองดังทีÉ
กล่ าวมาข้างต้นเฉพาะช่วงเช้าและเย็นเท่านัÊ น ส่วนกลางวันปล่ อยให้หากิ นเองตามธรรมชาติ เช่ นทีÉเคยปฏิ บัติ และมี
โรงเรื อนสําหรั บให้ไก่นอน
ข้อมูลทีÉบันทึก ได้แก่ ปริ มาณไข่ อัตราการฟั กออก นํÊ าหนักตัวแม่ไก่ และนํÊ าหนักไข่ นําข้อมูลทีÉเก็บรวบรวมได้จาก
การศึ กษาในไก่แม่พันธุ์ มาวิเคราะห์ด้วยวิธี การ T-test โดยใช้โปรแกรมสําเร็ จรู ป Statistical analysis system (SAS) ตามทีÉ
อ้างโดยมนต์ชัย (2544)
ผลการวิจัยและอภิปรายผลการวิจัย
สมรรถภาพการสืบพันธุ์/สมรรถภาพการผลิต
การเลีÊยงไก่ พืÊ นเมืองภายใต้สภาพการจัดการของชุมชนชาวไทยภูเขาเผ่ากะเหรีÉ ยง (ศศช.บ้านบราโกร) เมืÉอให้ อาหารทีÉ
แตกต่างกัน 2 ชนิดข้างต้น พบว่ า สมรรถภาพการสืบพันธุ์ ไม่มีความแตกต่างกันทางสถิติ ดังแสดงไว้ในตารางทีÉ 2แต่แม่ไก่
กลุ่มทีÉเลีÊ ยงข้าวเปลือกเพียงอย่างเดียวมี แนวโน้มดี กว่าแม่ไก่ ได้รับอาหารหมักทีÉใช้ต้นกล้วยเป็ นวัตถุ ดิบหลักในสู ตรอาหาร
เช่น มีอัตราการฟักออกเมืÉอคํานวณจากไข่ทัÊ งหมดและไข่มีเชืÊ อมากกว่า (75.25 ± 16.98 เปรี ยบเที ยบกับ 68.62 ± 15.13%
และ 90.41 ± 13.47 เปรี ยบเที ยบกับ 86.57 ± 15.15% ตามลําดับ) ใกล้เคียงกับทีÉ ศิริ พันธ์และคณะ (2539) รายงานว่า การ
เลีÊ ยงไก่ พืÊนเมื องในสภาพหมู่บ้านมีอัตราการฟักออก 73.27 ± 24.83% ทําให้แม่ไก่กลุ่มทีÉ เลีÊ ยงข้าวเปลือกเพียงอย่างเดียวมี
จํานวนลูกไก่ทีÉเกิดมากกว่าแม่ไก่ได้รับอาหารหมัก (6.71 ± 2.06 เปรียบเที ยบกับ 5.83 ± 1.17 ตัว/ชุด) แม้ว่าแม่ไก่ ทัÊ ง 2 กลุ่ม
ให้จํานวนไข่ทีÉใกล้เคียงกันก็ตาม (8.50 ± 2.17 เปรี ยบเทียบกับ 8.20 ± 2.30 ฟอง/ชุด) อย่างไรก็ดี จํานวนลู กไก่ที Éเกิดจาก
การศึ กษาในครัÊ งนีÊ ยังตํÉ ากว่ารายงานรายงานของสุชนและคณะ (2548, 7.5 ± 1.0 ตัว/ชุด) และอรอนงค์และคณะ (2547,
7.08 ± 2.47 ตัว/ชุด) อาจเป็ นเพราะในระยะแรกทีÉทําการทดลอง แม่ไก่กลุ ่มทีÉได้รับอาหารหมักไม่ ยอมกินอาหารหมักทีÉให้
ไว้ในโรงเรือนทัÊ งในช่วงเช้าและเย็น เนืÉองด้วยความไม่ คุ้ นเคยกับอาหาร ซึÉ งแม่ไก่ จะได้รับอาหารเฉพาะในช่วงกลางวันทีÉ
ปล่อยเป็ นอิสระเท่านัÊ น ประกอบกับความสมบูรณ์ของอาหารตามธรรมชาติในพืÊ นถิÉนมีน้อยมาก ทําให้แม่ไก่ ได้รับโภชนะ
ในอาหารไม่เพียงพอกับความต้องการของร่างกาย นอกจากนีÊ ยังพบว่า แม่ไก่ กลุ่มทีÉ เลีÊ ยงด้วยข้าวเปลือกเพี ยงอย่างเดี ยวมี
เปอร์เซ็ นต์ไข่ มีเชืÊ อและไข่เชืÊอตาย/ไข่ ตายโคมน้อยกว่าแม่ไก่ กลุ่มทีÉได้รับอาหารหมัก (18.55 ± 15.05 เปรี ยบเทียบกับ
20.85 ± 11.62% และ 8.04 ± 11.71 เปรียบเทียบกับ 10.53 ± 11.75 ฟอง ตามลําดับ) โดยใช้ระยะเวลาฟักไข่นานกว่า
(21.29 ± 0.76 เปรี ยบเทียบกับ 20.83 ± 0.41 วัน)