การประชุมวิชาการและผลงานวิจัย มหาวิทยาลัยทักษิณ ครั้งที่ 17 2550 - page 134

แบคทีเรี ยกลุม Bacteriodetes เชนกัน พบว ารอยละของแบคทีเรี ยในแตละกลุมมีแนวโน มลดลงในชุดการทดลองที่
ได รับ Cecropin D ที่ความเขมขนสูงขึ้นตั้ งแต 0.5-3 ppm เมื่ อเปรียบเทียบกับชุดควบคุมที่ไมได รับ Cecropin D การ
ลดลงของแบคทีเรียนี้ เกิดจาก Cecropin D ที่ผสมลงในอาหารจะไปยับยั้งแบคทีเรียโดยตรง ดังนั้น Cecropin D ไมทํา
ใหโครงสร างแบคทีเรี ยกลุมหลักเปลี่ยนแปลงแตจะลดจํานวนแบคทีเรียในแตละกลุมลงเทานั้ น
น้ํ าที่ใช เลี้ยงกุงพบแบคทีเรียกลุม γ-Proteobacteria เปนกลุมหลักรองลงมาเปนกลุม α-Proteobacteria,
Bacteriodetes, β-Proteobacteria, Fermicute และ Actinobacteria ตามลําดับ แบคทีเรียที่ลดลงจะไม แตกตางกับชุด
ควบคุ ม การลดลงของแบคทีเรียสวนใหญจะเกิดจากการเปลี่ ยนถายน้ําเนื่องจากจะเปนการลดของเสียจากสิ่ งขับถาย
0
10
20
30
40
50
0 0.5 1.5 3
0
10
20
30
40
50
0 0.5 1.5 3
0
10
20
30
40
50
0 0.5 1.5 3
0
10
20
30
40
50
0 0.5 1.5 3
ALF BET GAM HGC LGC CFB
ภาพที่ 3 โครงสรางชุมชนแบคทีเรียในตับและตับออน (A) ลําไสส วนกลาง (B) ลําไสสวนปลาย (C) และน้ําที่ ใช
เลี้ยงกุง (D) จากการตรวจสอบดวยเทคนิ ค FISH เมื่อเลี้ยงกุงขาวด วยอาหารผสม Cecropin D ที่ระดั บความ
เขมขนตางกัน แกน Y คือ รอยละของ Eubacteria แกน X คือ ระดับความเขมขนของ Cecropin D (ppm)
จากการศึกษาแบคทีเรี ยจีนัส Vibrio spp. ซึ่งจั ดอยูในคลาส γ-Proteobacteria หลังจากกุงขาวไดรับอาหาร
ผสม Cecropin D นาน 3 สัปดาห พบแบคที เรีย Vibrio spp. มี จํานวนลดลงตามความเขมขนของ Cecropin D ที่สูงขึ้น
(ภาพที่ 4) สอดคลองกับการลดลงของแบคทีเรี ยในกลุ ม γ-Proteobacteria เชนกัน ดังนั้น Cecropin D จึ งมี
ประสิ ทธิภาพในการยับยั้งแบคทีเรีย Vibrio spp. ในกุงขาวและน้ําที่ใชเลี้ยงกุงซึ่งเปนสาเหตุของการเกิดโรคตอไปได
C D
A B