เอกสารการประชุมวิชาการและนำเสนอผลงานวิจัย ครั้งที่ 21 / 2554 (Oral) - page 203

48 ชั่ วโมง น้าหนักลดลงไปโดยเฉลี่ย 0.00034 กรัม ส่วนที่ระยะเวลา 24 และ 36 ชั่วโมงไม่มีการเปลี่ยนแปลงของ
น้ าหนักเกิดขึ้น เหล็กกล้าไร้สนิมเกรด 430 ที่ระยะเวลา 24 ชั่วโมง น้าหนั กไม่มีการเปลี่ยนแปลง ในช่ วงระยะเวลา 36
ชั่วโมง น้าหนักลดลงไปโดยเฉลี่ย 0.001 กรัม และที่ ระยะเวลา 48 ชั่วโมง น้าหนักลดลงไปโดยเฉลี่ย 0.0023 กรั ม
การเปรียบเทียบการกัดกร่อนที่เกิดขึ้นสามารถบอกได้ ถึงน้าหนักของเหล็กกล้าไร้สนิมของแต่ละเกรดที่สู ญเสีย
ไป นั่ นหมายถึงความสามารถในการต้านทานการกั ดกร่อนของเหล็ กกล้าไร้สนิม ภายหลังการทดสอบด้วยสารละลาย
โซเดียมคลอไรด์แล้ว เหล็กกล้ าไร้สนิมเกรด 316L จะมีการสูญเสียน้ าหนักน้อยที่สุดเมื่อเปรียบเทียบกับเหล็กกล้าไร้สนิม
เกรด 304 และ 430 เนื่องจากธาตุผสมนิ กเกิลเป็ นธาตุที่มีอิทธิพลทาให้ออสเทนไนต์มีเสถี ยรภาพ ในขณะที่โครเมี ยมมี
อิทธิพลทาให้เฟอร์ไรต์ มีเสถียรภาพจึงทาให้ มีการต้านทานการกั ดกร่ อนได้ดี นอกจากนี้ ปริมาณของวาเนเดียมของ
เหล็ กกล้าไร้สนิมเกรด 316L ที่มีมากกว่าเกรด 304 และ 430 ทาให้ต้านทานการกัดกร่ อนได้ดีกว่ าเหล็กกล้าไร้สนิมเกรด
อื่น ๆ เพราะวาเนเดียมมีอิทธิพลต่อการเกิดคาร์ไบด์สู งมาก และทาให้คาร์ไบด์มีเสถี ยรภาพ ลดการเกิดแกรไฟต์ ทั้งนี้
โครเมียมมีความไวในการรวมกับคาร์บอนแล้วกลายเป็ นคาร์ไบด์สู งกว่าเหล็ก ดังนั้นวาเนเดี ยมจึงเป็นตั วขัดขวางการเกิด
คาร์ไบด์ได้ ดี (ณรงค์ศักดิ์, 2549 : 220)
น้ าหนักเกิดการเปลี่ยนแปลงเนื่องจาก การขัดชั้ นฟิล์มด้วยกระดาษทรายเบอร์ 800 ซึ่งการขัดจะทาให้ชั้นฟิล์ม
ลดลงทาให้ สารละลายสัมผัสกับเนื้อของโลหะได้ง่ ายขึ้น จึงทาให้เกิดการกัดกร่อนและมี การลดลงของน้าหนั กจากการ
เกิดปฏิ กิริยาระหว่างโซเดี ยมไฮดรอกไซด์ (NaOH) และกรดไฮโดรคลอริก (HCl) ซึ่งเป็นผลที่ได้ จากโซเดี ยมคลอไรด์
แตกตัวในน้า
วิเคราะห์ การกัดกร่อนจากโครงสร้างชั้นผิว
เนื่องจากการศึกษาการกัดกร่อนของเหล็กกล้าไร้สนิมทั้งสามเกรดไม่ เกิดการเปลี่ยนแปลงของน้าหนั กแต่เห็ น
เพียงความแตกต่างของการทดสอบก่อนและหลังการทดลองด้านโครงสร้างชั้นผิว จึ งได้ทาการศึ กษาเพิ่มเติมแบบการขัด
ชั้นฟิล์มโดยขัดด้วยกระดาษทรายเบอร์ 800 จากนั้นจึงนาไปทดสอบกับสารละลาย เพื่อเปรียบเที ยบการกัดกร่ อนเมื่อ
เหล็กกล้ าไร้สนิ มถูกขัดชั้นฟิ ล์ม ให้เห็นถึ งการเปลี่ยนแปลงของน้าหนักเนื่องจากการกัดกร่ อนโดยที่ ชั้นฟิล์มถูกขัด
ออกไป
1. การทดสอบการกัดกร่ อนด้วยสารละลายกรดแลกติก ลักษณะโครงสร้างชั้นผิ วโดยการขัดชั้นฟิล์มของ
เหล็กกล้ าไร้สนิมหลังการกั ดกร่ อนของกรดแลกติกที่ 24, 36 และ 48 ชั่วโมง ซึ่งวัดค่าพีเอชจากการทดลองของ
สารละลายกรดแลกติ กในช่วงระยะเวลาดั งกล่าวได้ 6.82, 6.69 และ 6.42 พีเอช ตามลาดั บ พบว่า เหล็กกล้าไร้สนิมเกรด
304 มีการกัดกร่อนเกิดขึ้นตามขอบเกรนที่ระยะเวลา 24 ชั่วโมง และเริ่ มเห็นขอบเกรนชัดเจนขึ้นที่ระยะเวลา 36 และ 48
ชั่วโมง ดั งแสดงในตารางที่ 1 เนื่องจากการกัดกร่อนที่ เกิดนี้ เกิดจากสารละลายกรดแลกติกที่มีความเป็นกรดอ่ อนจึงไม่
สามารถกั ดเนื้อโลหะได้ แต่สามารถทาให้เกิ ดการกัดกร่ อนที่ชั้นฟิล์มบางๆ ของเหล็กกล้ าไร้สนิมเกรด 304 ได้ จน
มองเห็นขอบเกรนได้บางส่ วน ในส่วนเหล็ กกล้าไร้สนิมเกรด 316L จะเกิดการกัดกร่อนที่ ขอบเกรนเช่นกันเมื่อทาการ
ทดสอบ ก็จะเกิดการกั ดกร่อนที่ขอบเกรนขึ้ นแต่จะไม่ชัดเจนเหมือนกับการกัดกร่ อนของเหล็กกล้าไร้สนิมเกรด 304
เนื่องจาก เกรด 316L จะมีส่ วนผสมโครเมียม, นิกเกิล และโมลิบดินั่มที่ มากกว่าจึงมีผลต่อความแข็งของโครงสร้ างและมี
ผลต่ออัตราการลดลงของการกัดกร่อน เหล็กกล้ าไร้สนิมเกรด 430 เมื่ อทาการทดสอบ จะมีการเปลี่ยนแปลงที่ชั้นผิวคือ
เกิดการกัดกร่อนแบบจุดขึ้ น ซึ่งสังเกตด้วยตาเปล่าค่อนข้างยาก และจะเกิดความเสียหายได้ง่ายที่สุดเพราะการสูญเสียเนื้อ
โลหะเช่นนี้จะเกิดการเสี ยหายอย่างต่อเนื่องและเฉี ยบพลัน