µ¦µ¸É
2
แสดงค่
าการยอมรั
บของผู
้
บริ
โภคต่
อไส้
กรอกแฟรงค์
เฟอร์
เตอร์
ที่
ใช้
ลู
กสํ
ารองเป็
นองค์
ประกอบ
ลั
กษณะศึ
กษา
กลุ่
มที่
1
กลุ่
มที่
2
กลุ่
มที่
3
ลั
กษณะปรากฎ
3.25 ± 0.09
c
3.55±0.07
d
3.62±0.12
d
สี
3.08 ± 0.07
3.27±0.11
3.43±0.04
กลิ่
น
3.10 ± 0.04
c
3.49±0.08
d
3.67±0.12
d
เนื
้
อสั
มผั
ส
3.25 ± 0.15
a
3.84±0.12
b
4.00±0.06
b
รสชาติ
3.92 ± 0.05
3.94±0.10
4.06±0.06
การยอมรั
บโดยรวม
3.27 ± 0.03
a
3.82±0.06
b
3.99±0.06
b
หมายเหตุ
ab
อั
กษรต่
างกั
นในบรรทั
ดเดี
ยวกั
นแสดงความแตกต่
างอย่
างมี
นั
ยสํ
าคั
ญทางสถิ
ติ
(P < 0.05)
cd
อั
กษรต่
างกั
นในบรรทั
ดเดี
ยวกั
นแสดงความแตกต่
างอย่
างมี
นั
ยสํ
าคั
ญยิ่
ง (P < 0.01)
ด้
านคุ
ณภาพของไส้
กรอก พบว่
า เปอร์
เซ็
นต์
การสู
ญเสี
ยนํ
้
าหนั
กในการเก็
บรั
กษา และเปอร์
เซ็
นต์
การ
สู
ญเสี
ยนํ
้
าหนั
กระหว่
างการปรุ
งสุ
ก ไม่
มี
ความแตกต่
างทางสถิ
ติ
ทั
้
งนี
้
ทั
้
ง 3 กลุ่
มทดลอง พบการสู
ญเสี
ยนํ
้
าหนั
กอยู
่
ในเกณฑ์
ที่
ตํ
่
า ซึ
่
งสอดคล้
องกั
บ Wilson
et al
. (1981) กล่
าวว่
า ผลิ
ตภั
ณฑ์
เนื
้
อสั
ตว์
ที่
มี
คุ
ณภาพของการปรุ
งสุ
กที่
ดี
ควรมี
เปอร์
เซ็
นต์
การสู
ญเสี
ยนํ
้
าไม่
เกิ
น 10 เปอร์
เซ็
นต์
ของนํ
้
าหนั
กในระหว่
างการปรุ
งสุ
ก ในขณะที่
ภู
ธฤทธิ
์
และ
ธนู
(2550) ได้
ทํ
าการทดลองใช้
ไขมั
นปาล์
มทดแทนไขมั
นสุ
กรในสู
ตรการทํ
าไส้
กรอกแฟรงค์
เฟอร์
เตอร์
พบว่
า
เปอร์
เซ็
นต์
การสู
ญเสี
ยนํ
้
าระหว่
างการปรุ
งสุ
ก อยู
่
ที่
2.42 – 3.67 เปอร์
เซ็
นต์
ของนํ
้
าหนั
กไส้
กรอกขณะปรุ
งสุ
ก การ
วั
ดค่
าเนื
้
อสั
มผั
ส (texture) ของไส้
กรอกพบว่
า ค่
าแรงกดทั
บ ในกลุ่
มที่
2 และ 3 สู
งกว่
ากลุ่
มที่
1 อย่
างมี
นั
ยสํ
าคั
ญ
ทางสถิ
ติ
(P < 0.01) โดยมี
ค่
าเท่
ากั
บ 19.54 48.73 และ 54.64 นิ
วตั
น ในกลุ่
มที่
1 2 และ 3 ตามลํ
าดั
บ และค่
าแรง
ตั
ดผ่
าน กลุ่
มที่
2 และ 3 มี
ค่
าสู
งกว่
ากลุ่
มที่
1 อย่
างมี
นั
ยสํ
าคั
ญทางสถิ
ติ
(P < 0.05) โดยมี
ค่
าเท่
ากั
บ 15. 32 26.12
และ 29.52 นิ
วตั
น ในกลุ่
มที่
1 2 และ 3 ตามลํ
าดั
บ (ดั
งแสดงในตารางที่
3) แสดงให้
เห็
นว่
าการเติ
มลู
กสํ
ารอง
ส่
งผลให้
ระดั
บความนุ่
มของผลิ
ตภั
ณฑ์
สู
งขึ
้
น ซึ
่
งสอดคล้
องกั
บค่
าการยอมรั
บได้
ของผู
้
บริ
โภคในลั
กษณะของเนื
้
อ
สั
มผั
ส อยู
่
ในระดั
บชอบ ในขณะที่
อย่
างไรก็
ตามคุ
ณสมบั
ติ
เฉพาะตั
วอย่
างหนึ
่
งของลู
กสํ
ารองคื
อ ความสามารถดึ
ง
นํ
้
าเขาไปไว้
ในตั
ว โดยจะมี
ลั
กษณะเป็
นเจล (ประภาศรี
และคณะ, 2549) ซึ
่
งอาจจะเป็
นปั
จจั
ยที่
ส่
งผลให้
เปอร์
เซ็
นต์
การสู
ญเสี
ยนํ
้
าหนั
กตํ
่
า และประสิ
ทธิ
ภาพในการอุ
้
มนํ
้
าของผลิ
ตภั
ณฑ์
สู
ง
93
การประชุ
มวิ
ชาการระดั
บชาติ
มหาวิ
ทยาลั
ยทั
กษิ
ณ ครั้
งที่
22 ประจำปี
2555