การประชุมวิชาการและผลงานวิจัย มหาวิทยาลัยทักษิณ ครั้งที่ 17 2550 - page 18

10
แปร การดําเนินการวิจัย ตลอดจนใชวิธี การทางสถิติ (Kerlinger, 1964, p.5 และ Shaughnessy and
Zechmeister, 1994, pp.8-12, และบทที่ 6 และ 7) นั กวิจัยสายนี้ไดใชวิธีการเหลานั้นอย างเครงครัด ซึ่ง
ทํ าให มีข อผิดพลาดนอยลงในการค นพบความจริงตามธรรมชาติ นอกจากนี้ การวิ จัยทางจิ ต
พฤติกรรมศาสตร ยังยึดหลักวิ ทยาศาสตรในการวัดซ้ํา ศึกษาซ้ํา โดยใชกลุมตัวอยางขนาดใหญที่สุด
เทาที่งบประมาณจะเอื้ออํานวย ทํ าใหไดผลวิจัยที่เปนหลักสํ าหรับคนประเภทที่ถู กศึกษาได อยางนา
มั่นใจมาก นอกจากนั้นยังใชวิธีการทางวิทยาศาสตรตางๆ อี กมากในการวิจัยสายนี้ ดังจะไดกลาวใน
หัวข อตอๆ ไป
ประการที่สอง การวัดตั วแปร โดยปฏิบัติตามหลักวิทยาศาสตร หลายประการ คือ หลักการ
มีนิยามปฏิบัติการ เพื่อใหเกิดความชั ดเจนในความหมายของลักษณะที่ตองการจะวัด หลักความ
เปนปรวิสัยในการวัด โดยผูรูเปนผูกํ าหนดเกณฑในการแบงระดับของคาของตัวแปร และใชเกณฑ
ทางสถิติ เปนหลั ก มีเกณฑเดียวใชกับผู ถูกศึกษาทั้งหมด และหลักการควบคุม ในขณะวัด วิเคราะห
และตี ความผลการวัด และการใชวิธีการแกผิดโดยตนเอง อยางมีหลักเกณฑ คือการหาคุณภาพราย
ขอ และทั้ งชุด แลวเลือกใชเฉพาะที่ เขาเกณฑมาตรฐานขั้นสูงเทานั้น
การสร างและใช เครื่องมื อวัดตั วแปรที่มี ทั้งความเที่ ยง และความตรง ตลอดจนความ
ละเอียด ทํ าให งานวิจัยทางจิตพฤติกรรมศาสตรในประเทศไทยไดพบผลที่นาสนใจ และ
นาเชื่อถื อมากมาย วิธีวัดตั วแปรส วนใหญที่ใช คื อ วิธีวัดแบบมาตรประเมิ นรวมค า (Summated
Ratings Method) ซึ่งเปนที่นิยมและยอมรับกันอยางกวางขวางในหลายวงวิชาการในปจจุบันเพราะ
วิธีการนี้เอื้ อตอการยึดหลักและวิธี การทางวิทยาศาสตรที่กลาวมาแลว ไดมากกวาวิ ธีการอื่ นๆ เปน
สวนใหญ และนักวิจัยสามารถสรางได เองจากการประมวลความรุและทักษะ ไมต องพึ่ งวัสดุ
อุปกรณมากหรือตองใชเงินมากอยางวิธีวัดบางวิธี
ประการที่ สาม การยึด หลักความเปนปรวิ สัย (Objectivity) ในการศึกษาสาเหตุต างๆ ของ
พฤติกรรมดานหนึ่งๆ ของคนประเภทหนึ่ งๆ นักวิจัยทางจิตพฤติ กรรมศาสตร สนใจศึ กษาสาเหตุ
ของพฤติกรรม แต ใชวิธีที่ เปนวิ ทยาศาสตร ขั้นสูง ซึ่ งสาขาอื่นๆ ไมได กระทํา สังคมศาสตรตางๆ
สนใจศึกษาสาเหตุของผลตางๆ โดยการใชวิธีการสอบถามตรงๆ จากผูกระทํา แบบอัตวิสัย คํ าตอบที่
ไดรับอาจเปนเท็จก็ได ตองผานการพิสูจนวาเปนสาเหตุที่แทจริงก อนนําไปเผยแพรหรือนําไปใช
สาขาจิตพฤติกรรมศาสตรในประเทศไทยไดยึดหลั กความเปนปรวิสัยในการพิสู จนสาเหตุ
กับผลที่ เกี่ยวของกัน โดยปฏิบั ติตามกฎ 3 ขอที่สําคัญจากสาขาปรัชญา คือ กฎความแปรปรวนไป
ตามกัน (Covariation Rule) กฎการเกิ ดกอนของสิ่งที่จะเปนสาเหตุได (Temporal precedence Rule)
และกฎของการมีความเที่ยงตรงภายใน ไมมีสาเหตุอื่ นมาทดแทนบดบังสาเหตุที่พิ สูจนได (Internal
Validity Rule, Rosenthal & Rosnow, 1991, pp.75-80) การตองพิสู จนความเปนสาเหตุกั บผลตาม
กฎ 3 ขอดังกลาว จึงทําใหนั กวิจัยทางจิตพฤติกรรมศาสตรตองใชรูปแบบการวิจัยสําคัญ 2 รูปแบบที่
จะกลาวในขอตอไป