การประชุมวิชาการและผลงานวิจัย มหาวิทยาลัยทักษิณ ครั้งที่ 17 2550 - page 19

11
สวนการวิ จัยเชิงสํ ารวจ (Survey Study) ที่สาขาสังคมศาสตร หลายสาขาใชอยูนั้ น ไม
สามารถเอื้อใหนั กวิจัยดําเนินการ เพื่อพิสูจนความเปนสาเหตุตางๆ ของผลหนึ่งตามกฎ 3 ข อดังกลาว
เพราะการวิจัยเชิงสํารวจนี้ไม มีตัวแปรอิสระที่ชั ดเจน หรือแม จะมีอยูบาง เชนลักษณะทางชีวสังคม
หรือภูมิหลังของผูถู กศึกษา ตัวแปรประเภทนี้สวนมากไมสามารถเปนสาเหตุได แตอาจเปนตัวแปร
อิสระเพื่ อแบงประเภทของผูถู กศึกษาเทานั้น เชน ตามเพศ ฐานะ ภูมิลํ าเนา เปนตน แม นักวิ จัยทาง
จิตพฤติกรรมศาสตรจะไม ไดใชรูปแบบการวิ จัยเชิงสํ ารวจ แตก็มีตั วแปรอิสระชั้นรองเหล านี้ใชอยู
และสามารถใหผลการวิ จัยเชิงสํ ารวจเพื่อตรวจอาการไดพรอมๆ กั บการพิสูจน ความเปนสาเหตุกับ
ผลเมื่อใชการวิจัย 2 รูปแบบในขอตอไป
ประการที่สี่ การใชรูปแบบวิจัยขั้ นสูง 2 รู ปแบบ เพื่อการพิ สูจน ความเปนสาเหตุกั บผล
รูปแบบการวิจัยที่จะเอื้ อต อการดําเนิ นการ เพื่ อการพิสู จนนี้ ใหได อยางนามั่นใจ คื อ การวิ จัยเชิง
ทดลอง (Experimental Study) ที่นักวิจัยจะปฏิบัติ ตามกฎทั้ง 3 ขอไดอยางแทจริง สวน การวิจัยศึกษา
ความสัมพันธเปรียบเทียบ (Correlational-Comparative Study) สามารถดําเนินการเพื่ อพิสูจนกฎ
ความแปรเปลี่ยนไปดวยกันเพียงข อเดียว หรืออยางมากก็พิ สูจนตามกฎขอที่สอง คื อ การเกิดก อน
ของตัวแปรที่กําลังพิสูจน วาเป นสาเหตุของผลหนึ่งๆ หรื อไม
รูปแบบการวิจัยหลั กในทางสังคมศาสตร มี 3 รู ปแบบ คือ การวิ จัยเชิงทดลอง การวิ จัย
ความสัมพันธ และการวิจัยเชิงสํ ารวจ (Rosenthal & Rosnow, 1991 pp.12-20) การวิจัย 3 รูปแบบนี้
เปรียบเหมือแมสี 3 สี การวิจัยส วนใหญมักใชรูปแบบผสมระหวาง 2 จาก 3 รูปแบบนี้เขาดวยกัน ใน
สายจิตพฤติ กรรมศาสตรประสบความสําเร็ จมากอยางชัดเจนในการสร างองคความรูทางดานนี้ใน
ประเทศไทย เพราะใชรูปแบบผสม 2 แบบ คือ การวิจัยความสัมพันธเปรียบเทียบแบบควบคุม
เครงครัดและการวิจัยเชิงทดลองรวมกับการหาความสัมพันธ แทนรูปแบบการวิจัยหลั ก 2 รูปแบบที่
กลาวมาแลว ซึ่ งมีวิธีการวิจัยที่ยังหละหลวมไม ยึดหลักและวิ ธีการทางวิ ทยาศาสตรมากเท าที่ควร
รายละเอียดและตัวอยางของงานวิจัยที่ยึดรูปแบบการวิจัยผสม 2 รู ปแบบในสายจิตพฤติกรรมศาสร
ไดเขียนไวแลว (ดวงเดื อน พันธุมนาวิ น 2543)
ประการที่ห า การใชสถิ ติขั้นสู งเพื่ อการวิเคราะหข อมูล เปนลั กษณะของงานวิจัยสายจิ ต
พฤติกรรมศาสตรที ่ ตองศึ กษาตัวแปรอิสระหลายฝ าย ฝายละหลายตั วแปร ตามรูปแบบ
ปฏิ สัมพันธนิยม และทฤษฎีต นไมจริยธรรมและทฤษฎีอื่นๆ รวมกันเพื่อใหสามารถศึกษาปจจัยเชิง
เหตุหรือสาเหตุ ตางๆ ของพฤติกรรมหนึ่งๆ ไดครอบคลุมใหมากที่ สุด ส วนการศึกษาทางดานผลที่
อาจเป นจิตลักษณะหรือพฤติ กรรมนิยมที่จะมีหลายตัวแปรตามในการวิ จัยหนึ่งๆ เพื่อศึกษาผลใน
หลายแงมุมไปพรอมกัน นอกจากนั้นยังมีตั วแปรอธิบาย และตั วแปรแบงกลุมยอย ทําใหต องใชสถิติ
ที่มีหลายตัวแปรในการวิเคราะหหนึ่งๆ เชน การวิเคราะหความแปรปรวนแบบสามทาง (Three-way
ANOVA) ในกลุมรวมและกลุมที่แยกยอยตางๆ ตามตัวแปรอิสระชั้นรอง การวิเคราะหแบบถดถอย