เอกสารการประชุมวิชาการและนำเสนอผลงานวิจัย ครั้งที่ 21 / 2554 (Oral) - page 70

7
จากที่มีจานวนร้านต้ มยาเป็ นจานวนมาก และมีแรงงานไทยเชื้อสายมลายูมากขึ้ นทาให้มีการจั ดตั้งสมาคมร้ าน
ต้มยาซึ่ งเป็ นสมาคมของผู้ประกอบการร้านต้มยา โดยนายมุตา5ซึ่ งเป็ นเพื่อนของนายอาหมัดที่เป็ นคนไทยเชื้ อสายมลายู
รายแรกที่เปิ ดกิจการร้านต้มยาเป็ นผู้ก่อตั้งสมาคมขึ้ น สมาชิกชมรมเป็ นคนไทยเชื้อสายมลายูที่ เป็ นพลเมืองของประเทศ
มาเลเซี ยอย่างถู กต้องตามกฎหมาย ปัจจุ บันมี สมาชิกสมาคม จานวน 500 คน โดยมี วัตถุ ประสงค์ในการจัดตั้งสมาคม
เพื่อสนับสนุ นการดาเนิ นงานธุรกิจ และเพื่ อปกป้ องสิ ทธิ และผลประโยชน์ของผู้ประกอบการคนไทยเชื้ อสายมลายู
สมาคมนี้ ยังมีความสัมพันธ์อย่ างแน่นแฟ้ นกับนักการเมืองประเทศมาเลเซีย เนื่ องจากผู้ประกอบการร้ านต้มยาส่ วนใหใ่
ได้รับความช่วยเหลือเรื่ องการทาบัตรประจาตัวพลเมืองประเทศมาเลเซี ยจากนักการเมืองมาเลเซีย ในช่ วงที่รัฐบาล
มาเลเซียต้องการเพิ่มจานวนประชากรมุสลิมในประเทศ เพื่อต่ อรองอานาจกับคนจีน และคนอิ นเดียในประเทศ ทาให้
รัฐบาลมาเลเซียให้บัตรประจาตัวประชาชนกั บอดีตแรงงานคนไทยเชื้อสายมลายูเป็ นจานวน รวมถึงอดีตแรงงานจาก
ประเทศอินโดนีเชีย และฟิ ลิปปิ นส์ เช่นกัน
สาเหตุของการย้ายถิ่ นจานวนมากของแรงงานไทยเชื้อสายมลายูเข้าไปทางานในร้านต้มยา เนื่องจากธุรกิ จร้าน
ต้มยานั้ นเป็ นธุรกิ จที่ขายอาหารไทยที่มีการเชื่ อมโยงกับความเป็ นไทย (Thai-ness) กับการประกอบอาชีพ ในส่วนของ
แรงงานไทยเชื้อสายมลายูจึ งถูกสงวนให้เฉพาะคนไทยรวมถึงคนไทยเชื้อสายมลายูที่ มีความเป็ นไทยในการประกอบ
อาชีพในร้านต้มยาที่ขายอาหารไทย เนื่องจากระบบความคิดของแรงงานคนไทยเชื้ อสายมลายูที่ เป็ นแรงงานในร้านต้ม
ยาอ้างว่ าเฉพาะคนไทย6ที่สามารถทาอาหารไทยได้เท่ านั้ น แรงงานต่างชาติ อื่นๆ ไม่ สามารถปรุ งอาหารไทยได้รสชาติ
เหมือนคนไทย ดังนั้ นพ่อครัวแม่ครัวต้องเป็ นคนไทย แรงงานคนไทยเชื้ อสายมลายูในร้านต้มยาใช้แนวคิดความเป็ นไทย
ในฐานะที่เป็ นพลเมืองของรัฐชาติ ไทยมาใช้เป็ นประโยชน์ทางเศรษฐกิจของคนไทยเชื้ อสายมลายู เพื่อเป็ นการกีดกันการ
จ้างงานของแรงงานต่างชาติอื่นๆ โดยเฉพาะแรงงานอินโดนิเชี ยมุสลิม ซึ่ งมีค่าจ้างถูกว่าแรงงานคนไทยเชื้ อสายมลายู แต่
อย่างไรก็ตาม
แนวคิดความเป็ นไทยของแรงงานคนไทยเชื้อสายมลายูที่ สามารถทาอาหารไทยที่ดีกว่าแรงงานต่ างชาติ อื่นๆ
นั้ น สอดคล้องกับแนวคิดการศึกษาวิ จัยไทยศึกษา(Thai Studies) ของนั กวิชาการไทยหลายท่ านที่คิดว่ าการศึกษา
สาขาวิชาไทยศึกษาโดยนักวิชาการไทยสามารถผลิตองค์ความรู ้ได้ดีกว่านักวิชาการที่ไม่ใช่คนไทยโดยเฉพาะนักวิชาการ
ตะวันตกผู้ซึ่ งไม่มีความเป็นไทยในตัวเอง ตามที่ Thongchai Winichakul (1994, pp7-8) กล่าวว่า ‚คนไทยมี คาเตือนเสมอ
ว่าไม่ให้ทาตามฝรั่ง สาหรั บพวกเขา ความเป็ นไทย คนไทย ไทยศึกษา และอื่ นๆเกี่ยวกับไทย เป็ นสิ่ งที่ฝรั่ งสามารถเข้า
ใกล้ แต่ไม่สามารถเข้าถึงด้วยความรู ้เรื่ องราวอย่างลึกซึ้ งที่คนไทยสามารถ . . . การศึกษาเรื่ องราวของไทยโดยคนไทยถูก
กาหนดอย่างลึกซึ้ งภายในชุดวาทกรรมของพวกเขา‛
ยิ่งกว่านั้น ร้ านต้มยาที่ประเทศมาเลเซี ยเป็ นอาหารฮาลาลตามหลักศาสนาอิ สลาม เพื่อให้บริ การแก่คนมาเลเซีย
มุสลิมที่เป็ นลูกค้าหลักของธุรกิ จนี้ ดังนั้ น พ่อครัวแม่ครั วควรจะเป็ นคนมุสลิม ดังนั้น การประกอบการร้านต้มยาจึ งถูกให้
ความหมายการเป็ นธุรกิ จของคนไทยที่นับถือศาสนาอิ สลามจากไทยทั้ งคนเชื้อสายมลายูและคนไทยมุสลิ ม ทาให้มีการ
ย้ายถิ่นแรงงานของคนไทยเชื้อสายมลายูจากจังหวัดชายแดนภาคใต้ข้ามเส้ นเขตแดนรั ฐชาติไทย-มาเลเซี ยเข้าไปทางาน
ในธุ รกิ จร้านต้มยาในประเทศมาเลเซี ยเป็ นจานวนมาก นายจ้างร้ านต้มยานิยมจ้างแรงงานคนไทยเชื้อสายมลายูจาก
จังหวัดชายแดนภาคใต้ไม่เฉพาะพวกเขาเป็ นคนไทยเชื้ อสายมลายูที่ มีชาติพันธุ์ ภาษาวัฒนธรรม และภูมิลาเนาเดียวกัน
5 นามแฝง
6 คนไทยในที่ นี่อ้างถึงความเป็ นพลเมืองของรัฐชาติ ไทย