full2012.pdf - page 582

2. การนําเสนอผลการปฏิบัติที่ดีเลิศของสถานศึ กษาในเครื อข่ายการศึกษาศรี ตรั ง
การนําเสนอผลการปฏิบัติที่ดีเลิศของสถานศึ กษาในเครื อข่ายการศึกษาศรี ตรั ง เป็ นผลจาก
การทํางานร่ วมกันอย่างต่ อเนื่ อง เพื่อตอบคําถามว่า หากแต่ละฝ่ ายได้แสดงบทบทของตนอย่างเต็ม ที่แล้ว จะส่งผล
อย่างไรต่ อการพัฒนาผู้เรี ยน กิจกรรมดังกล่าว เป็ นตัวกระตุ ้ นให้เกิ ดความเชื่อมโยงการการทํางานร่ วมกันระหว่าง
สถาบันการศึ กษาระดับต่างๆ และสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษา เกิดการแลกเปลี่ ยนเรี ยนรู้ และนําเอาผลการปฏิบัติที่ ดี
เลิศไปทดลองและขยายผลในโรงเรี ยนของตน ก่อให้เกิดชุ มชนนักปฏิบัติที่มีอัตลักษณ์ เฉพาะตัวอันเนื่ องมาจากสภาพ
ปัญหาเดียวกัน ลักษณะทางภูมิสังคมเหมือนกัน สอดคล้องกับ สํานักงานเพิ่มผลผลิตแห่ งชาติ(2543) ที่ สรุ ปไว้ว่า ผลการ
ปฏิบัติที่เป็ นเลิศ (Best Practice) จึ งไม่ใช่เป็ นแค่ เพียงวิธีการทํางานที่ดี แต่เป็ นการทํางานที่ดี กว่า หรื อดีที่สุด ซึ่ งมีทั้ งการ
ทํางานในเชิ งระบบบริ หาร เพื่อสรุ ปองค์ความรู ้ที่ ได้จากการแลกเปลี่ยนเรี ยนรู้ ในเครื อข่ายการศึกษาศรี ตรั งและเทคนิ ค
วิธีการต่าง ๆ ทําให้ผลงานนั้ นบรรลุเป้ าหมายสูงสุ ด
3. เพื่อสรุปองค์ความรู ้ที่ ได้จากการแลกเปลี่ยนเรียนรู ้ในเครื อข่ายการศึกษาศรี ตรั ง
ในการวิจัยและพัฒนาส่งเสริ มนวัตกรรมเครื อข่ายการเรี ยนรู้ของครูและบุคลากรทางการศึ กษาในสามจังหวัด
ชายแดนภาคใต้ ก่อให้เกิดประเด็นความรู ้ใหม่ที่ได้จากการแลกเปลี่ยนเรี ยนรู้ และนํามาซึ่ งการตอบคําถามการวิจัย อาทิ
ลักษณะกระบวนการเรียนรู ้ในเครือข่ ายการศึกษา
ศรีตรั ง ลักษณะของเครือข่ ายการเรี ยนรู ้ที่เข้มแข็ง รู ปแบบการบริ หารเครือข่ายที่ เหมาะสม ปัจจัย บริ บทและเงื่อนไข ที่
ส่งผลต่อความเข้มแข็งของเครื อข่ าย และผลการพัฒนาที่เกิดขึ้ นกับครู และบุ คลากรทางการศึกษา องค์ความรู ้ที่ ได้
ทั้งหมดมาจากการแลกเปลี่ ยนเรียนรู ้ที่ได้จาการปฏิบัติ ซึ่ งเป็ นกิจกรรมหนึ่ งที่เกิดจากการจัดการความรู้ ซึ่ งเห็นได้ชัดเจน
ว่า ส่ วนองค์กรที่ไม่ประสบความสําเร็ จ มักเป็ นองค์กรที่ไม่ใช่กลุ ่มขององค์กรที่มีลักษณะที่ ปรึ กษา โดยอาจจะยังไม่มี
ค่านิ ยม ไม่ มี วัฒนธรรมระบบการทํางานขององค์กรที่ เอื้ อ และไม่มี บรรยากาศที่ ส่งเสริ มให้เกิ ดการถ่ายทอด
ความรู้ โดยเฉพาะหากเกิดจากการ “สั่ง” จากผู ้ บริ หารแล้ว มักจะไม่ประสบความสําเร็จแบบยั่งยืนรู ปแบบการบริ หาร
เครื อข่ายจึงต้องมีทั้ งแนวดิ่งและแนวราบ
ในระยะแรกอาจจะมีการส่ งสาระความรู้ มาลงในฐานข้อมูลบ้าง เพราะต้องปฏิบัติตามนโยบายและ
คําสั่ง ดังนั้น คุณภาพเนื ้อหาของความรู้ ที่ได้รับการถ่ ายทอด มักจะมี คุณภาพตํ่ากว่าสิ่งที่ผู้ เชี่ยวชาญคนนั้ นมีความรู ้อยู่
จริ ง นั่นหมายความว่า การถ่ายทอดความรู ้ต้องอยู่บนพื้นฐานของ “ความสมัครใจ” เป็ นหลักในจุดของการเปลี่ยนแปลง
นั้ น การแก้ปัญหาที่ซั บซ้อนและเป็ นระบบมากขึ้ น ในแต่ละทีมจําเป็ นต้ องมีความหลากหลาย จึงควรมีการก่อตั้งชุมชน
นักปฏิบัติ “Community of Practice, CoP) ที่แต่ละคนในชุมชนมี ความสนใจและมีวัตถุประสงค์ร่ วมกัน ที่จะเข้ามา
แลกเปลี่ยนความรู้ ซึ่ งกันและกัน ผ่านทั้ งรูปแบบที่เป็ นทางการและไม่ เป็ นทางการ ทั้ งผ่านการพบปะกัน หรื อผ่ าน
เครื อข่ายอิ นทราเน็ต และหากองค์กรสามารถเชื่อมโยง CoP เข้าด้วยกัน จะเป็ นเครือข่าย (Social Network) ที่ มีการ
ปฏิบัติงานร่ วมกันหลาย ๆ งาน CoP จะก้าวหน้าและยั่งยืนได้นั้ น สาระสําคัญอยู่ที่ “คน” มากกว่า เทคโนโลยีหรือไอ
ที โดยเป็ นเรื่องของการปลูกฝังวัฒนธรรมของการแบ่ งปันความรู ้ เป็ นการสร้างพลังร่วมกัน คําว่า “Knowledge Sharing
is Power” นั่นหมายความว่า จากการให้ความรู้ ทําให้อย่างน้อยเรารู้ จริงมากขึ้ น และจากผลของการให้ เราจะเป็ นผู ้ รับ
ความรู้ ใหม่ ๆ จากผู ้ ที่เราให้ ความรู้ไปเป็ นการแลกเปลี่ยนกัน ทําให้เรามี ความรู้เพิ่มมากขึ้ น CoP จะช่วยให้องค์กรที่มี
การเติ บโต มีการกระจายพื้นที่ทํางานในหลายพื้นที่ สามารถเชื่อมโยงช่วยเหลื อการปฏิบัติงาน และการแลกเปลี่ยน
ความรู้กันได้อย่างมี ประสิทธิ ภาพโดยสมาชิ กใน CoP เอง ซึ่ งจะดีกว่าการจัดการและประสานงานตามสายบังคั บบัญชา
ในรู ปแบบปกติ
582
การประชุมวิชาการระดับชาติ มหาวิ ทยาลัยทักษิณ ครั้งที่ 22 ประจำปี 2555