การประชุมวิชาการและผลงานวิจัย มหาวิทยาลัยทักษิณ ครั้งที่ 17 2550 - page 211

17
กฎขอที่สองนี้ จึงกลาวไดวาการจัดการพัฒนาเป นสาเหตุของผลดีที่เกิดในกลุมทดลอง กฎขอที่สองที่จะ
ใชในการยื นยันความเปนสาเหตุไดก็ตอเมื่อ พิ สูจนตามกฎขอที่หนึ่งไปแลวว าจริงเทานั้น ถ ามีการพบผล
วิจัยว าไมเปนไปตามกฎข อที่ 1 (Covariation rule) ก็ใหยุติการพิสูจนความเปนสาเหตุนั้นไดทั นที ไมตอง
มาทําการพิสูจน ตามกฎขอที่ 2 และขอที่ 3 เลย แลวสรุ ปไปไดวา สิ่งนั้ นไมได เปนสาเหตุของผลนั้น นั ก
ประวัติ ศาสตรที่หลงผิด มักใชกฎขอที่สองนี้เพียงขอเดียว อันเป นแบบอยางที่ไมเหมาะสมในการพิสูจน
ความเปนสาเหตุของผลหนึ่งๆ (McClelland, 1963)
ขอผิดพลาดที่เกิ ดขึ้นเนื่องๆ ก็คื อการที่นั กสังคมศาสตรและมนุษยศาสตร มักพิสูจนตามกฎขอ
2 (Temporal Precedence Rule) โดยไมพิ สูจนตามกฎขอ 1 กอน แลวดวนสรุปวาพบสาเหตุแลว ซึ่งเปน
การฟ งความขางเดี ยว เชน สอบถามแตจากผูที่ทํ าบางอยางสําเร็ จ ว ามีอะไรนํ ามากอนความสําเร็จนั้ น
แลวทึ กทักเอาวาสิ่งที่ เกิ ดกอนทั้งหมด คื อ สาเหตุของความสํ าเร็ จนั้น ซึ่ งเปนข อสรุ ปที่ผิดพลาดมาก
เพราะยังไมไดไปเปรียบเทียบกั บผูที่ทําแล วไมสําเร็ จ วามี สิ่งใดเกิดมาก อน ถาสิ่งที่ เกิดมาก อนในคน 2
ประเภทนี้ตางกั น เชน มีสิ่ง ก. เกิดกอนในคนที่พบความสําเร็จ แตไม มีสิ่ง ก. นี้ในคนที่ทําไมสําเร็จ นั่น
คือ พิ สูจนตามกฎข อที่ 1 เปนสิ่ งจําเปนจะขาดไมไดนั่ นเอง จึงอาจเริ่มคาดวาสิ่ง ก. นี้อาจเปนสาเหตุของ
ความสําเร็จได แต ตองพิสูจนตามกฎขอที่ 3 ต อไปดวย
3) กฎที่ สําคั ญขอที่ 3 คื อ การพิ สูจนวาไมมี อิทธิพลอื่นเขามาแทรก หรื อบดบัง อิทธิพลของ
โครงการพัฒนาที่มีตอผลดีที่เราคาดหวังเอาไว (Internal validity rule) กฎขอที่ 3 นี้ จะต องพิสูจนความ
เขมแข็งของอิทธิพลของสาเหตุต อผลนั้น ที่พบแลววาจริงตามกฎขอที่ 1 และขอที่ 2 โดยกฎขอที่ 3 นี้
ผูวิจัยจะตองดําเนินการพิสู จนวา สาเหตุที่ คาดนี้ไม ไดถูกลบลางโดยสาเหตุอื่นไดงาย ตัวอยางเชน การ
ไปรณรงคคนที่ อยูตามลําคลอง ให ลดการทิ้งขยะและน้ําเนาเสี ยลงในลําคลอง เพื่อผลคือทําใหลําคลอง
นั้นใสสะอาดขึ้นกวาแตก อน หลังจากรณรงคไปไดระยะหนึ่ง จึงไปวัดความใสสะอาดของน้ําในคลอง
นั้ น ปรากฏวาน้ํ าใสสะอาดขึ้นมาก แต อาจเปนเพราะไปวั ดผลในชวงฤดูฝน ลํ าคลองมีน้ํ ามาก และรับ
น้ํ าฝนจากฟาซึ่งเปนน้ําที่ สะอาด ความสะอาดของน้ําในคลองดั งกลาว จึงอาจมีสาเหตุจากฝน มากกว า
สาเหตุจากการรณรงคก็ได การวัดผลจึ งควรทําในหนาแลง หรือใชกลุมควบคุมเปนคลองอื่นๆ ที่ ฝนตก
มากเหมือนกันแตไม ไดมีการรณรงค มาเปรียบเทียบ จึงจะนาเชื่อถือ
จึงสรุปไดวา การพิสูจนวาผลดีตามเปาหมายเกิดจากโครงการพัฒนานั้ น เปนสิ่ งที่ทําไดไม ยาก
แตต องทํ าอยางถู กวิธี โดยพิสูจนตามกฎ 3 ขอที่ กลาวมานี้ จะเหมาะสมและสมบูรณ ที่สุ ด ไม มีใคร
สามารถมาโตแย งได และเปนรู ปธรรมที่ ทําให ผูใหทุ นเห็ นและเชื่อมั่ น ดั งนั้นนั กพัฒนาจะต องใช
รูปแบบการวิจัยประเมินผลโครงการพัฒนาของตน อาจสั งเกตไดวากลุมควบคุมสามารถชวยในการ
พิสู จนตามกฎทุ กขอในทั้ ง 3 ขอดังกลาว ดังนั้ น การปฏิเสธการใชกลุมควบคุม จึงมักจะก อใหเกิดความ
เสียหายมากแกความนาเชื่อถือของขอสรุ ปในวิจัยนั้ นๆ รูปแบบการวิจั ยที่ถู กตองจึงควรเปนรูปแบบที่
เรี ยกวา การวัดกอน-วัดทันทีหลังพัฒนา มีทั้ งกลุมทดลองและกลุมควบคุม ซึ่ งผูที่อยู ในทั้งสองกลุ มนี้
ตองถูกสุมเข ากลุมแบบไม ลําเอียง (Pretest-Posttest with control group and random assignment)