การประชุมวิชาการและผลงานวิจัย มหาวิทยาลัยทักษิณ ครั้งที่ 17 2550 - page 213

19
เพิ่มในลั กษณะตางๆ แตยังตองการผลการวิจัยยืนยันวาควรจะจัดฝกอบรมเพิ่มในลักษณะใด ในปริมาณ
ใด เสริมจากพื้นฐานเดิม จึงจะกอใหเกิ ดผลดีไดมากขึ้น นักวิ จัยรวมกั บนักพัฒนา ก็ยังสามารถทํ าการ
วิจัยเชิงทดลองเต็มรู ป โดยสุมทุกคนที่อยูในโครงการแลว เขากลุมทดลอง กับกลุมควบคุม เพื่อให การ
ฝ กเพิ่มเติ มในกลุมทดลอง แล วประเมินผลเปรียบเทียบกับกลุ มควบคุม ดังที่ ได มีการวิจัยในลั กษณะ
ดังกลาวในโครงการ Head Start อยูมากในระยะหลั ง โดยมุงที่จะเปรียบเทียบผลของการใหการฝกอบรม
ต างๆ กัน ทั้งทางดานเนื้ อหา และ/หรือวิ ธีการ เช น การใชสัดส วนของครู ตอนั กเรี ยนตางๆ กัน การ
ฝกอบรมเพิ่มทางด านใหมๆ เชน ฝ กพฤติกรรมการเรียนที่ เหมาะสม ใหนักเรียนมีความอดทน ใหความ
สนใจการเรียน และมีพฤติกรรมยืดหยุนในการเรียน ตามที่ ผลวิจัยใหมๆ ชี้แนะไว (McWayne, Fantuzzo
และ McDermott, 2004) กับการไมฝกเพิ่ มในสิ่งเหลานี้ ที่สงผลตอพัฒนาการทางด านความพรอมในการ
เรียนในระดับประถมศึกษา ตลอดถึงผลการเรียนด วย
การวิ จัยเชิ งทดลองประเมินผล การฝกอบรมเพิ่ มเติมจากการพัฒนาตามปกติเช นนี้ ในประเทศ
ไทยก็มีอยูบาง เช น การฝกอบรมจิตลักษณะสองดานตามลําพัง หรือฝ กควบ เปรียบเทียบกับกลุมควบคุม
ที่ไมไดรับการฝกเพิ่มเลย โดยนักเรียนประถมศึกษาตอนปลายในกลุมตัวอยางทุกคน ไดรับการเรียนการ
สอนวิชาสุขศึกษาเหมือนกัน ก อนแบงเปน 4 กลุมดั งกลาว แลวพิจารณาผลที่จิตและพฤติกรรมการดู แล
สุขภาพปากและฟ นของตนเองของนักเรียนเหลานี้ ผลวิ จัยแสดงว าการฝกจิ ตลักษณะเพิ่มจากการสอน
สุขศึกษาในลั กษณะต างกันดั งกลาว ให ผลดีที่ หลากหลายในนักเรี ยนตางประเภทกันด วย (เมธินี คุป
พิทยานันท 2546)
งานวิจัยประกอบโครงการพัฒนาเชนนี้มีประโยชนต อการชี้นําการปรั บขยายโครงการ เพื่อให
เกิดผลดีในหลายดานไดมากขึ้น และควรจะมีการดําเนินการกันใหมากในประเทศไทย
การวิจัยเพื่อหาสาเหตุสมทบตามธรรมชาติของอิทธิพลจากการเข าโครงการ
ถึงแม จะพบว าการเขารับการฝกอบรม หรือการเขาโครงการพัฒนา กอให เกิดผลดีต อผูรับ แต
อยางไรก็ตาม ยังปรากฏวาผูเขาโครงการจะไดรับผลดีในปริ มาณที่ตางกั น ตลอดจนบางคนอาจไมได รับ
ผลดีเลย นั กพัฒนาจึ งตองการที่จะทราบวา คนประเภทใดคือผูที่จะไดรับผลดีจากการจัดการพัฒนาใน
ลั กษณะหนึ่ง ที่ใชเวลาระยะหนึ่ ง ที่ตนไดจั ดไปแลว เพื่อที่ จะไดนําโครงการดั งกล าว ไปให กั บคน
ประเภทที่จะไดรับผลดีได มากที่สุดเทานั้นต อไป เชนที่ บุ ญรับ ศักดิ์มณี (2532) พบว า ขาราชการเข า
ใหมที่ไดรับการฝกอบรมจิตดานมุงอนาคตควบคุมตน ถึง 15 ชั่วโมงนั้ น ผูที่ไดรับผลดีมากในหลายดาน
ที่สุด เมื่ อเปรียบเทียบกับกลุมควบคุมที่ไมไดฝ ก คือ ขาราชการระดับธุ รการ ที่มีการศึกษาต่ํากวาปริ ญญา
ตรี จึงเสนอแนะฝายจัดฝกอบรมขาราชการ เพื่อการใช ชุดฝกนี้ โดยเฉพาะกับขาราชการธุรการที่เขาใหม
ตอไปในอนาคต
รูปแบบการวิ จัยที่ ยกตัวอย างขางบนนี้ คือ การวิจัยเชิ งทดลองที่ เพิ่มสาเหตุ สมทบ ซึ่งเป น
ลักษณะที่ติ ดตัวมากับผูเขารับการฝก โดยผูวิจัยใชลักษณะเหล านี้ในฐานะตัวแปรอิสระที่ไมไดจัดกระทํา