การประชุมวิชาการและผลงานวิจัย มหาวิทยาลัยทักษิณ ครั้งที่ 17 2550 - page 215

21
การวิ
จั
ย เพื่
อ การพั
ฒนา : หนทางสู
ความสํ
าเร็
จของนั
กพั
ฒนา
โครงการพั
ฒนาที่
ประสบความสํ
าเร็
จ จะต
องมี
ผลการวิ
จั
ยในการพิ
สู
จน
และในการนํ
าผลนั้
นไป
ปรั
บปรุ
งโครงการ ดั
งนั
นการวิ
จั
ยเพื
อการพั
ฒนาโครงการ จึ
งเป
นหนึ
งในการประกั
นความสํ
าเร็
จของ
โครงการพั
ฒนา (ดวงเดื
อน พั
นธุ
มนาวิ
น, 2547ข; Nation, et al, 2003; Weissberg, et al, 2003; Ramey,
1999; Zigler & Styfco, 2004) จึ
งขอเชิ
ญชวนให
นั
กพั
ฒนาหั
นมาทํ
าวิ
จั
ยประเมิ
นผลโครงการใน 2
ขั้
นตอน คื
ขั้
นแรก ทํ
าการวิ
จั
ยเชิ
งทดลองประเมิ
นผลต
นแบบโครงการ/ชุ
ดฝ
กอบรม เพื่
อพิ
สู
จน
ผลดี
ที่
จะ
เกิ
ดขึ้
นตามเป
าหมายของโครงการก
อนที่
จะนํ
าไปใช
อย
างกว
างขวาง โดยการใช
รู
ปแบบการวิ
จั
ยเชิ
ทดลองเต็
มรู
ปแบบที่
มี
กลุ
มควบคุ
มและการสุ
มแบบไม
ลํ
าเอี
ยง หรื
อ ใช
รู
ปแบบการวิ
จั
ยกึ่
งทดลองที่
เคร
งครั
ด โดยถึ
งแม
จะไม
มี
การสุ
มแบบไม
ลํ
าเอี
ยง แต
ใช
กลุ
มควบคุ
มที่
มี
ลั
กษณะใกล
เคี
ยงมากที่
สุ
ดกั
กลุ
มทดลองแทน
ขั้
นที่
สอง ทํ
าการวิ
จั
ยความสั
มพั
นธ
เปรี
ยบเที
ยบเพื่
อประเมิ
นผลโครงการที่
ได
รั
บการพิ
สู
จน
แล
โดยทํ
าวิ
จั
ยเป
นระยะๆ เพื่
อหาสาเหตุ
สมทบด
วยว
า ผลดี
ที่
เกิ
ดขึ้
นนี้
จะเกิ
ดในกลุ
มผู
เข
าร
วมโครงการที่
มี
ลั
กษณะอย
างไร เช
น มี
พื้
นเพเดิ
มอย
างไร มี
ลั
กษณะชี
วสั
งคม หรื
อมี
จิ
ตลั
กษณะที่
สํ
าคั
ญบางประการ หรื
เคยอยู
ในสถานการณ
บางอย
างมาก
อนเช
นไร เป
นต
การทํ
าวิ
จั
ยทั้
งสองขั้
นนี้
จะเป
นการประกั
นคุ
ณภาพของโครงการพั
ฒนา เพื่
อใช
ในการปรั
บปรุ
โครงการพั
ฒนา หรื
อใช
ในการวางนโยบาย และ/หรื
อ ขยายขอบเขตของโครงการพั
ฒนานั้
น ตลอดจน
เป
นหลั
กฐานเชิ
งประจั
กษ
ที่
ถู
กต
องตามหลั
กวิ
ชาการเกี่
ยวกั
บความสํ
าเร็
จของโครงการแก
ผู
ให
งบประมาณด
วย
บรรณานุ
กรม
โกศล มี
คุ
ณ และ ณรงค
เที
ยมเมฆ. (2545).
ผลของการฝ
กใช
เหตุ
ผลเชิ
งจริ
ยธรรมที
มี
ต
อจิ
ตลั
กษณะและพฤติ
กรรม
จริ
ยธรรมของครู
. รายงานการวิ
จั
ย. ทุ
นอุ
ดหนุ
นการวิ
จั
ยในโครงการวิ
จั
ยแม
บท:และพั
ฒนาระบบพฤติ
กรรม
ไทย สํ
านั
กงานคณะกรรมการวิ
จั
ยแห
งชาติ
ดวงเดื
อน พั
นธุ
มนาวิ
น. (2523). การวิ
จั
ยเกี่
ยวกั
บค
านิ
ยมที่
ควรส
งเสริ
มในเยาวชนและประชาชนไทย
วารสารการวิ
จั
ทางการศี
กษา, 10 (2)
, 29-47.
ดวงเดื
อน พั
นธุ
มนาวิ
น. (2541).
สติ
ป
ญญาและความสามารถทางการรู
คิ
ด เพื่
อวิ
ถี
ชี
วิ
ตที่
ดี
กว
ตํ
าราขั้
นสู
ง คณะพั
ฒนา
สั
งคม สถาบั
นบั
ณฑิ
ตพั
ฒนบริ
หารศาสตร
ดวงเดื
อน พั
นธุ
มนาวิ
น. (2544).
ทฤษฎี
ต
นไม
จริ
ยธรรม: การวิ
จั
ยและการพั
ฒนาบุ
คลากร ตํ
าราขั้
นสู
งทางสั
งคม
พฤติ
กรรมศาสตร
. (พิ
มพ
ครั้
งที่
2) คณะพั
ฒนาสั
งคม สถาบั
นบั
ณฑิ
ตพั
ฒนบริ
หารศาสตร
ดวงเดื
อน พั
นธุ
มนาวิ
น. (2547ก).
รู
ปแบบการวิ
จั
ยระบบพฤติ
กรรมไทยแบบบู
รณาการเพื่
อการพั
ฒนา
. บทความ
ประกอบการบรรยาย เรื่
อง “การพั
ฒนาโครงการวิ
จั
ยแบบบู
รณาการสู
มาตรฐาน” ในการประชุ
มปฏิ
บั
ติ
การ (รุ
1...,205,206,207,208,209,210,211,212,213,214 216,217,218,219,220,221,222,223,224,225,...702
Powered by FlippingBook