เอกสารการประชุมวิชาการและนำเสนอผลงานวิจัย ครั้งที่ 21 / 2554 (Oral) - page 54

6
อภิปรายผลการวิจัย
การที่สังคมในยุคปัจจุบันเข้ าสู่กระแสใหม่ของการเปลี่ ยนแปลงที่ใช้ความรู้และนวัตกรรมเป็ นปัจจัยหลักใน
การพัฒนาการผลิต การสร้ างสังคมแห่งการเรียนรู้เพื่อพัฒนาทรัพยากรบุคคลที่มีคุณภาพและมี คุณค่าต่อองค์กร ความรู้
ได้กลายเป็ นปัจจัยสาคั ญในการบ่งชี้ความสาเร็จในทุ ก ๆ ด้าน จึงเกิดการปรับเปลี่ยนองค์กรไปสู่การเป็นองค์กรแห่ งการ
เรียนรู้เพื่อสร้างนวัตกรรมและสร้างองค์ความรู้ ใหม่อย่ างต่อเนื่อง โดยมุ่งเน้ นวัฒนธรรมการเรียนรู้ทั้ งในระดับพื้นฐาน
และแบบสร้างสรรค์ในองค์กรเป็ นหลักสาคัญเพื่อเพิ่ มประสิทธิภาพและประสิ ทธิผลของการดาเนิ นงานทั้งในระดับ
หน่วยงานย่อยและภาพรวมของมหาวิทยาลัยเอกชน ดังนั้น หน่วยงานในทุกระดับของมหาวิ ทยาลัยเอกชนจึ งควรให้
ความสาคัญต่อการเรียนรู้และสนับสนุนรูปการเรียนรู้ของบุคลากรในหน่ วยงาน ทั้งนี้เพื่อเพิ่มศักยภาพของบุ คลากรอัน
เป็นพื้นฐานในการเพิ่มผลงานสร้างสรรค์ของมหาวิทยาลัยเอกชนโดยภาพรวม การพัฒนาให้บุคลากรเกิดคุ ณลักษณะที่
สาคัญ 5 ประการตามแนวคิดของ Senge (1990) นับเป็ นแนวทางหนึ่งในการพั ฒนาบุคลากรที่มุ่งสู่ การสร้างมหาวิทยาลัย
ให้เป็นองค์กรแห่ งการเรียนรู้ ที่ยั่งยืน ดังนี้
1) พัฒนาให้อาจารย์มีการคิดเชิงระบบ (Systems Thinking) โดยเป็นการคิ ดที่ครอบคลุมรอบด้าน และมีความ
เป็นหนึ่งเดียวที่ประกอบด้ วยหน่วยต่ างๆที่สัมพันธ์และเชื่อมติดกันทั้งหมดอย่างต่อเนื่องกันและไม่หยุดนิ่ง การที่ บุคคล
จะมองโลกแบบองค์รวมได้นั้น บุ คคลจะต้องมีการปรับเปลี่ยนระบบความคิด (A Shift of Mind) คือ เปลี่ ยนจากการมอง
ตนเองในลักษณะที่ แยกออกมาจากโลก เป็นการมองในลักษณะที่สัมพันธ์กับโลก
2) พัฒนาความรอบรู้เฉพาะตัวของอาจารย์ (Personal Mastery) ถื อเป็นความชานิชานาญในระดับพิเศษของ
บุคคล และขยายความสามารถในการสร้างสรรค์ผลงานที่ต้องการได้อย่างต่อเนื่อง โดยที่ บุคลากรของมหาวิทยาลัย
เอกชนสามารถตระหนักถึงผลการกระทาซึ่งมีผลสาคัญที่สุด
3) พัฒนารู ปแบบวิธี การคิด (Mental Models) ให้ ถือเป็ นข้อตกลงเบื้องต้นสาหรับอาจารย์ ผู้ปฏิ บัติงาน โดยมี
ข้อสรุ ปทั่วไป มี ภาพลักษณ์ที่ ฝังติดแน่ นอยู่อย่ างลึกซึ้ง มีวิธีคิดที่ มีอิทธิพลต่อความเข้าใจโลก และมีวิธีการปฏิบัติที่รู้ว่า
สิ่งใดควรหรือไม่ควรทา
4) การสร้างวิสัยทั ศน์ร่วมกั น (Building Shared Vision) พัฒนา เป็นความสามารถในการก่อให้เกิดภาพรวม
หรือเป็นภาพของอนาคตที่อาจารย์ของมหาวิทยาลัยเอกชนมุ่งสร้างสรรค์ให้เกิดขึ้น ทาให้บุคลากรของมหาวิทยาลัย
เอกชนแสดงความเป็นเลิศและเรี ยนรู้สิ่งต่างๆด้วยตนเอง
5) การเรียนรู้ร่วมกั นเป็นทีมของอาจารย้ผู้ปฏิ บัติงาน (Team Learning) เป็นการเรียนรู้ร่วมกันของบุคลากรใน
มหาวิทยาลัยเอกชนโดยอาศัยความรู้และความคิดของบุคลากรในกลุ่ มมาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นเพื่อพัฒนาความรู้และ
ความสามารถของทีมให้เกิดขึ้น การเรียนรู้ร่วมกั นเป็นทีมจะเกิดขึ้นได้ต่อเมื่อมี การรวมพลังของ บุคลากรในทีมให้ได้มี
โอกาสเรียนรู้ร่วมกันโดยแลกเปลี่ยนข้อมู ลความคิดเห็นและประสบการณ์ซึ่ งกันและกันอย่างสม่ าเสมอ จนเกิดเป็น
ความคิดร่วมกันของกลุ่ ม
ดังนั้น การสร้างวัฒนธรรมองค์ กรของมหาวิทยาลัยเอกชนจึงควรต้องเสริ มสร้างให้ คณาจารย์หรื อบุคลากร
ของมหาวิทยาลัยเอกชนมีวิสั ยทัศน์ร่วมกั น สร้างความสามารถในการก่อให้ เกิดภาพรวมและต้องมีการเรียนรู้ร่วมกัน
เป็นทีม ซึ่งมั กเริ่มต้นด้วยการสนทนากัน ( Dialogue) และคิดร่วมกั นอย่างแท้จริง การสนทนากันเป็นกิจกรรมของการ
สร้างวัฒนธรรมการเรียนรู้ร่วมกันเป็นทีมซึ่งเป็นสิ่งสาคัญยิ่ง เพราะว่ าการสร้างทีมงานระดั บต่าง ๆ นับเป็นหน่วยการ
เรียนรู้ขั้นพื้นฐานขององค์ กร หากคณาจารย์ไม่สามารถเรียนรู้และไม่ มีบรรยากาศของความมีปฏิ สัมพันธ์ทางสังคมต่อ
กันในทีมปฏิบัติงานก็จะส่ งผลต่อการเรียนรู้และการสร้างผลการปฏิบัติงานที่เป็นเลิศของมหาวิ ทยาลัยเอกชน