เอกสารการประชุมวิชาการและนำเสนอผลงานวิจัย ครั้งที่ 21 / 2554 (Oral) - page 55

7
นอกจากนี้ Marquardt and Reynolds (1994) ยังกล่าวสนับสนุนไว้ว่า องค์กรแห่งการเรียนรู้ต้องมีบรรยากาศที่
ส่งเสริมคุณภาพชีวิตของผู้ปฏิบั ติงานเพื่อพัฒนาศักยภาพความเป็นมนุษย์ที่เต็มเปี่ยม การเคารพศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์
การยอมรับในความแตกต่าง การให้ความเท่ าเทียมเสมอภาคกัน การให้ความเป็นอิสระ การสร้างบรรยากาศที่ เป็น
ประชาธิปไตยและการมีส่วนร่ วม โดยมีความสมดุลระหว่างความต้องการของบุคคลและองค์ กร ซึ่งสอดคล้องกับ
แนวทางตามพระราชบัญญัติการศึกษาแห่ง ชาติ พ.ศ. 2542 และแก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่2) พ.ศ. 2545 ที่มุ่งเน้นเรื่องการ
บริหารแบบมีส่วนร่วม เพื่อมุ่ งหวังให้บุคลากรในองค์กรมีความอิสระในการทางาน การเรียนรู้และการตัดสินใจ ให้
ความร่วมมือ มีความไว้วางใจและยอมรับซึ่งกันและกัน ดังนั้น วัฒนธรรมองค์กรทั้งสามองค์ประกอบได้แก่ ความ
ไว้วางใจ ความร่ วมมือ และการเรียนรู้จึงเป็ นส่วนสาคัญต่อการสนั บสนุนและเสริมสร้างการจัดการความรู้ในองค์กรอัน
จะนาไปสู่การพัฒนาการปฏิ บัติงานของบุคลากรให้ บรรลุตามพันธกิจที่ มหาวิทยาลัยเอกชนกาหนดไว้
สรุปผลการวิจัย
วัฒนธรรมองค์กรมีความสัมพั นธ์กับการจัดการความรู้ของมหาวิทยาลัยเอกชนในทิศทางบวก หมายความว่า
ถ้ามหาวิทยาลัยเอกชนมีวัฒนธรรมองค์กรด้านความไว้ วางใจ ความร่วมมือ และการเรียนรู้ที่สูงขึ้นก็จะทาให้ เกิดการมี
ปฏิสัมพันธ์ทางสังคม การแลกเปลี่ยนเรี ยนรู้ การเชื่อมโยงความรู้และการนาความรู้ไปปฏิบั ติงานที่สู งขึ้นตามด้วย ซึ่งจะ
เป็นประโยชน์ ต่อผู้บริ หารมหาวิทยาลัยเอกชนและหน่วยงานที่เกี่ยวข้องในการใช้เป็นแนวทางสาหรั บการพัฒนา
ศักยภาพของคณาจารย์และบุคลากรทางการศึกษา ซึ่งควรมีแบบอย่างของการจัดการความรู้ ทั้งเชิงวิ ชาการและวิชาชี พ
โดยมีความเข้าใจที่ดีต่อกัน ช่ วยเหลือเกื้อกูลกัน ยกย่องให้เกียรติกัน และมีความภาคภูมิใจร่วมกัน ซึ่งปัจจัยสาคัญที่จะ
ช่วยให้เพิ่มประสิทธิภาพและประสิทธิผลในการปฏิบัติตามพันธกิจของคณะวิชาภายใต้วัฒนธรรมองค์กรที่สอดคล้ อง
ด้วยการมุ่งให้บุ คลากรในระดับต่าง ๆ มีปฏิ สัมพันธ์กันทางสังคมเพื่อให้เกิดการแลกเปลี่ ยนความรู้ การเชื่ อมโยงความรู้
และการนาความรู้ไปปฏิบัติ และ ทาให้เกิดการเรียนรู้เป็นพลวัตสามารถสร้างต้นแบบของการปฏิบัติงานที่เป็นเลิศ ( best
practice) ให้กับมหาวิทยาลัยเอกชนได้อย่างต่อเนื่อง
การนาความรู้ที่มีอยู่ในหน่วยงานระดับต่างๆของมหาวิทยาลัยเอกชนมาใช้ให้เกิดประโยชน์ให้มากที่สุดถือ
เป็นการเสริมสร้างและพัฒนาศักยภาพในการแข่ งขันที่อยู่ท่ามกลางความเปลี่ยนแปลงและความไม่แน่นอนในยุค
ปัจจุบัน โดยใช้ การจัดการความรู้เป็นเครื่องมือเพื่อการบรรลุ เป้าหมายของมหาวิทยาลัยเอกชนอย่างน้อย 3 ประการ
ได้แก่ การบรรลุเป้าหมายของ การปฏิบัติงานของคณาจารย์ การบรรลุเป้าหมายของการพัฒนาทรัพยากรบุคคลของ
มหาวิทยาลัย และการบรรลุเป้าหมายการพัฒนามหาวิทยาลัยเอกชนให้เป็นองค์กรแห่งเรียนรู้ที่ ยั่งยื น
สรุปได้ว่า วัฒนธรรมองค์ กรเป็นปัจจั ยที่เสริมสร้างประสิทธิผล การจัดการความรู้ของมหาวิทยาลัยเอกชน ซึ่ง
มีเป้าหมายสาคัญ 3 ประการ คือ 1) เพื่อการพัฒนาอาจารย์หรือผู้ปฏิ บัติงาน 2) เพื่อพัฒนาผลการปฏิบัติงานให้มีคุณภาพ
และผลสัมฤทธิ์ยิ่งขึ้น 3) เพื่ อการพัฒนาฐานความรู้ รวมถึงการประยุกต์ใช้ความรู้ ของมหาวิทยาลัยเอกชน ซึ่งถือเป็นการ
เพิ่มทุ นทางปัญญาขององค์กรหรือหน่วยงาน อันจะนาไปสู่การสร้างเป็ นเครือข่ายเพื่อการพัฒนาทรัพยากรบุคคลของ
ประเทศทั้งในระดับปัจเจกบุคคล หน่วยงาน สถานศึ กษา ชุมชน และสั งคมต่อไป