การประชุมวิชาการและผลงานวิจัย มหาวิทยาลัยทักษิณ ครั้งที่ 17 2550 - page 360

5
วิทยาศาสตรไปใชยังมี ความไมเหมาะสมจึงกอใหเกิดปญหาทางด านความเปนอยู ของสังคมและสิ่งแวดล อมตามมา
การจัดการศึกษาทาง ด านวิทยาศาสตรจึงเปนหนทางหนึ่งที่สังคมมุงหวังจะใช เปนเครื่องมือในการแกป ญหาเหลานี้
การจัดการศึกษาวิทยาศาสตรที่มีประสิ ทธิภาพและประสิทธิผล ครูผูสอนจะตองพัฒนานั กเรียนแต ละคน
ไปสูจุดหมาย ซึ่งจุดมุงหมายของการจัดการเรี ยนรูวิทยาศาสตร ในปจจุ บัน คื อ ต องการใหนั กเรียนมีความรู ตาม
มาตรฐานการเรียนรูที่ กําหนด ทั้งความรู ดานเนื้อหาและด านทั กษะกระบวนการที่เป นพื้นฐานตามควรแก ระดับ
ชวงชั้น ดังนั้ น ในการจัดการเรี ยนรูวิทยาศาสตรสํ าหรับนักเรี ยนชั้นมัธยมศึกษาป ที่ 1 ครู ตองตรวจสอบพื้นฐาน
ความรูเดิมทางวิทยาศาสตรจากช วงชั้นที่ 2 ของนักเรียน สิ่งสําคัญที่สุดที่จะพัฒนาการเรียนรู คือ การมี ความรูเดิ ม
รองรับความรูใหมอยางเพี ยงพอและความรูเดิ มเป นพื้นฐานให สามารถเรียนรูสิ่ งใหม ๆ และพั ฒนาวิธีเรียนรูให
สามารถเรียนรูได เร็วและแมนยํายิ่งขึ้ น ความรูความสามารถเดิ มที่เพียงพอจะรูได จากการทดสอบพฤติกรรมกอนการ
เรียนการสอน (สุวัฒน นิยมค า. 2531 : 398) ซึ่งการจัดใหนักเรียนมี ความพรอมทางการเรียนกลุมสาระการเรียนรู
วิทยาศาสตรครูจําเปนตองวั ดความสามารถพื้นฐานทางวิทยาศาสตร ในดานความเขาใจสิ่งแวดล อม ดานเจตคติ ทาง
วิทยาศาสตร และดานกระบวนการคิดหาเหตุ ผลในการสืบเสาะหาความรู โดยการศึกษาและวิเคราะห หลักสูตร
การศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2544 สาระการเรียนรูวิทยาศาสตร ชวงชั้นที่ 2 (ชั้นประถมศึกษาปที่ 4 – 6) และ ชวง
ชั้นที่ 3 (ชั้ นมั ธยมศึกษาปที่ 1) ที่มีความสัมพันธเชื่อมโยงความรูเดิ มกับความรูใหม และเปนพื้นฐานการเรี ยนรู
วิทยาศาสตร อันจะนํ าไปสูการพัฒนาการเรี ยนการสอนวิทยาศาสตร ระดับชวงชั้ นที่ 3 ที่มีประสิทธิภาพ ตลอดจน
บรรลุเปาหมายของการจัดการศึกษาวิทยาศาสตรในระดับ ชวงชั้นที่ 3
จากการศึ กษาเอกสารและงานวิจัยที่เกี่ ยวของ จะเห็นไดวา งานวิ จัยส วนใหญเน นการศึกษาเกี่ยวกับ
คุณลักษณะทางวิทยาศาสตร บุ คลิกภาพนั กวิทยาศาสตร การวิเคราะหองคประกอบ การสรางแบบทดสอบวัดทักษะ
กระบวนการทางวิทยาศาสตร การสรางแบบวัดค านิยมทางวิทยาศาสตร เจตคติทางวิ ทยาศาสตร ส วนการศึกษา
เกี่ยวกับความสามารถพื้นฐานทางวิทยาศาสตรมีจํานวนไมมากนั ก จึงควรศึกษาและพั ฒนาดานความสามารถพื้นฐาน
ทางวิทยาศาสตร ซึ่งสอดคล องกั บการศึกษาความรู ความสามารถพื้นฐานทางวิทยาศาสตร ของนั กเรียนระดั บ
มัธยมศึกษาตอนตน ของศกุนตลา โฆษิตชัยวัฒน (2535 : 81 – 83) และการศึกษาความรูความสามารถพื้นฐานทาง
วิทยาศาสตรและเทคโนโลยีของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนตน ของอนุ วัฒน ฉินสูงเนิน (2539 : บทคั ดยอ) จากการ
ศึกษาเอกสารและงานวิ จัยที่เกี่ยวของดังกลาวจึงควรพัฒนาความสามารถพื้นฐานทางวิ ทยาศาสตรของผู เรียน ดังนั้น
ผูวิ จัยจึงสนใจพัฒนาเครื่องมื อวัดความสามารถพื้นฐานทางวิทยาศาสตร สําหรับนักเรียนชั้ นมั ธยมศึกษาปที่ 1 ตาม
หลักสูตรการศึกษาขั้ นพื้นฐาน พุทธศักราช 2544 ที่มีคุณภาพเพื่อวัดความสามารถพื้นฐานทางวิทยาศาสตรของผูเรียน
วาผูเรียนมีความสามารถพื้ นฐานทางวิทยาศาสตรอยู ในระดับใด ตลอดจนเปนแนวทางในการพัฒนาการจัดการเรียนรู
วิทยาศาสตรที่มีประสิทธิภาพ
วิธี ดําเนินการศึกษาคนควา
1. ประชากรและกลุมตัวอยาง
ประชากรที่ใชในการศึกษาครั้ งนี้ เปนนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปที่ 1 ปการศึกษา 2549 ของโรงเรียน
มัธยมศึกษา สั งกัดสํานั กงานเขตพื้นที่การศึกษาสตูล จังหวัดสตูล จํานวน 12 โรงเรียน จํานวนนักเรียน 2,286 คน
(สํานักงานเขตพื้ นที่การศึกษาสตู ล. 2549 : 14 - 20)