การประชุมวิชาการระดับชาติมหาวิทยาลัยทักษิณ 2559 - page 108

107
5. การหาค่าความเข้มข้นต่้าสุดของสารสกัดที่สามารถยับยั้งเชื้ อทดสอบ (Minimum inhibitory concentrations; MICs) และ
การหาค่ าความเข้มขั้นต่้าสุดของสารสกัดที่สามารถฆ่าเชื้อทดสอบได้ (Minimum bactericidal concentration; MBCs) หรือ
(Minimum fungicidal concentration; MFCs)
สารสกัดที่ให้ผลการยับยั้ งเชื้อที่ความเข้มข้น 200 µg/ml น้ามาทดสอบและหาค่า (MICs) และ (MBCs) ด้วยวิธี
colorimetric broth microdilution tests เช่ นเดียวกับการทดสอบฤทธิ์เบื้องต้นของสารสกัดหยาบ โดยเตรียมสารสกัดหยาบ
ให้ ได้ความเข้มข้นสุดท้าย 0.025-128 µg/ml และค่ าความเข้มข้นต่้าสุดของสารสกัดที่สามารถยับยั้งเชื้ อทดสอบได้ จะบันทึก
เป็นค่า MIC จากนั้น streak เชื้ อจากหลุมทดสอบที่ให้ผลการยั บยั้งทุกหลุมจาก microtiter plate ลงบนอาหาร NA ส้าหรับ
เชื้ อแบคทีเรีย และ SDA ส้ าหรับเชื้อยีสต์ โดยความเข้มข้นต่้าสุดของสารสกัดที่สามารถฆ่าเชื้อทดสอบได้ จะถูกบันทึกเป็ นค่า
MBC หรื อ MFC
ผลการวิจัยและอภิ ปรายผลงานวิจัย
1. การแยกราเอนโดไฟท์
จากการแยกราเอนโดไฟท์จากผั กตบชวาและจอกหูหนู ในเขตพื้นที่อุทยานแห่งชาติทะเลน้อย จังหวัดพัทลุง ได้ราเอน
โดไฟท์ทั้งหมด 202 ไอโซเลท จากผักตบชวา 59 ไอโซเลท และจอกหูหนู 143 ไอโซเลท คิ ดเป็น 59.4% จากชิ้นตัวอย่ างทั้งหมด
340 ชิ้ นตัวอย่ าง ราเอนโดไฟท์กระจายอยู่ ตามส่วนต่ างๆของพืช โดยแยกได้ จากแผ่นใบมากที่ สุด มี ค่า isolation rate เท่ากับ
0.15 (% colonization rate, 21.78%) จากผั กตบชวา และค่า isolation rate เท่ ากับ 0.92 (% colonization rate,
92.17%) จากจอกหนู หนู จากข้อมูลข้างต้นสามารถใช้ เป็นฐานข้อมูลในการแยกเชื้ อราเอนโดไฟท์จากพืชน้้าทั้งสองชนิด ซึ่ง
สอดคล้ องกับการศึกษาของ Supaphon [3] ที่ศึกษาอัตราการแยกเชื้อและการกระจายของราเอนโดไฟท์จากหญ้าทะเล พบว่า
สามารถแยกเชื้อราเอนโดไฟท์ได้จากส่ วนใบมากกว่า ส่วนล้าต้น และราก โดยคิดเป็น % isolation rate ถึง 95.19% จากส่วน
ใบ 2.88% จากส่วนราก และ 1.92% จากล้ าต้น บริเวณใบมีส่วนของเนื้อเยื้อพืชที่ส้ าคัญได้ แก่ pholem และ xylem ซึ่งใช้
ขนส่งสารอาหารและน้้า รวมทั้งเป็นบริ เวณที่มีการสังเคราะห์ ด้วยแสงของพืชที่อุ ดมไปด้วยสารอาหาร จึงเป็นบริ เวณที่เหมาะสม
ต่อการอาศัยของราเอนโดไฟท์ นอกจากนี้พบว่าบริเวณรากมีสารอั ลคาลอยด์อยู่จ้ านวนมาก โดยสารดังกล่าวมีศักยภาพในการ
ฆ่าหนอนแมลงและราบางชนิ ด จึงอาจเป็นสาเหตุให้ แยกราเอนโดไฟท์ได้น้อยกว่าส่วนอื่นๆ
2. ผลการจัดจ้าแนกราเอนโดไฟท์โดยลักษณะทางสัณฐานวิทยา
การจัดจ้าแนกราเอนโดไฟท์โดยลักษณะทางสัณฐานวิทยา พบว่าสามารถจั ดกลุ่มราเอนโดไฟท์ ได้ 16 กลุ่ ม (ภาพที่ 1
และ2) มีราเอนโดไฟท์ เพียง 2 กลุ่ มจากจอกหูหนู สามารถจัดจ้าแนกด้วยลักษณะทางสัณฐานวิทยา ได้เป็น Penicillium sp.
(SalB2) และ Nigrosposa sp. (SalA6) ส่วนราเอนโดไฟท์อี ก 14 กลุ่ ม จัดเป็น unidentified fungi เนื่องจากไม่สร้ าง
โครงสร้ างสื บพันธุ์ จากผลการจัดจ้าแนกในงานวิ จัยนี้ จะเห็นได้ ว่าราเอนโดไฟท์ ส่วนใหญ่ ไม่สร้างโครงสร้ างสื บพันธุ์จึงเป็น
อุ ปสรรคต่อการจัดจ้าแนกโดยลั กษณะทางสัณฐานวิทยา สอดคล้องกับงานวิจัยของสายทอง [4] ที่พบว่าราเอนโดไฟท์ ที่แยกได้
ส่ วนใหญ่เป็นกลุ่ม non-sporulating isolates บนอาหาร PDA มากถึง 54.14% โดยราเอนโดไฟท์แต่ละสายพั นธุ์มีความ
ต้องการสารอาหารต่างกัน รวมทั้งปัจจั ยอื่นๆ เช่น แสง และความชื้น ยังส่ งผลต่อการสร้ างโครงสร้างสื บพั นธุ์ของราเอนโดไฟท์
อี กด้วย ราเอนโดไฟท์บางชนิดไม่สามารถแยกจากเนื้อเยื้อพืชที่ อาศัยได้ โดยราที่แยกได้เป็นกลุ่มที่เจริญเร็วเท่านั้ น