full2010.pdf - page 1614

1576
จากผลการวิจัย พบวา
1. สภาพการจัดการเรี ยนรูที่เนนผูเรียนเปนสําคัญของโรงเรียนสังขะ สํานักงานเขตพื้นที่การศึกษาสุรินทร
เขต 3 ทั้ ง 5 ดานไดแก ดานการปฐมนิเทศ ด านการทําความเขาใจ ดานการจัดสรางแนวคิดใหม ดานการนําความคิ ด
ไปใช และด านการทบทวน มีการปฏิบั ติอยู ในระดับปานกลาง สอดคลองกั บสมมติฐานการวิ จัยขอที่ 1 เหตุ ที่ เปน
เชนนี้ อาจเนื่ องมาจากผูวิจัยไดดําเนินการประเมินผลการปฏิบัติงานตลอดปการศึกษา 2551 และ 2552 พบว า ครูส วน
ใหญยังมีทั กษะกระบวนการจัดการเรียนรูคอนขางนอย อี กทั้งขนาดของชั้นเรียนโรงเรียนสังขะคอนขางมีขนาดใหญ
คือมีจํานวนนักเรียนตอหองมากกวา 40 คน และครูมีภาระการสอนค อนขางมากจึงอาจมี การเรงสอนเพื่อใหทันต อ
เวลาและเนื้อหาที่ เรียน ทางโรงเรียนจึงควรได มีการวิเคราะห ประเมินความตองการจําเปนเกี่ยวกับการบริหารจั ดการ
เรื่องขนาดของชั้ นเรียน เพื่ อจะไดดําเนินการแกป ญหาในปการศึกษาตอไป
2. ผลการเปรี ยบเทียบการจัดการเรียนรู ที่เนนผูเรี ยนเปนสําคัญ ของโรงเรียนสังขะ จําแนกตามระดั บชั้น
ของนั กเรียน พบวา สภาพการจัดการเรียนรูที่เนนผูเรี ยนเปนสําคัญของโรงเรียนสังขะ ในระดับชั้นที่ตางกันมี ความ
แตกต างกันอยางมี นั ยสําคัญทางสถิ ติที่ ระดับ .01 โดยเมื่อทําการเปรียบเทียบรายคู พบวา คู ที่มีคาเฉลี่ยของการรั บรู
เกี่ ยวกับการจัดการเรียนรูที่ เนนผู เรี ยนเปนสําคัญแตกตางกั นอย างมีนั ยสําคั ญทางสถิติที่ ระดับ .01 คื อ ระดับชั ้น
มั ธยมศึกษาป ที่ 3 ระดับชั้ นมัธยมศึ กษาปที่ 5 ไม สอดคล องกับสมมติฐานการวิ จั ยขอที่ 2 เหตุที่เป นเช นนี้ อาจ
เนื่องมาจากครู ที่สอนในระดับชั้นมั ธยมศึกษาป ที่ 3 มี บางส วนเปนครู บรรจุใหมอาจจะยั งไมมีความชํานาญการใน
การสอน และเชนเดี ยวกันครูที่ สอนในระดับชั้นมัธยมศึกษาป ที่ 5 ส วนใหญเปนครูที่บรรจุมาเกิน 5 ป แลว อาจจะมี
ทักษะและเทคนิคการสอนที่เนนผูเรียนเปนสําคัญมากกวา
3. ผลการเปรี ยบเทียบการจั ดการเรียนรู ที่เนนผูเรี ยนเป นสําคัญ ของโรงเรียนสังขะ จํ าแนกชวงชั้ นของ
นั กเรียน พบว า นักเรียนชวงชั้นที่ 4 มีการรับรูตอสภาพการจัดการเรียนรูที่ เนนผูเรี ยนเปนสําคัญของโรงเรียนสังขะสูง
กว านักเรียนระดับชวงชั้นที่ 3 อย างมีนั ยสําคัญทางสถิติที่ ระดับ .01 ไมสอดคลองกับสมมติฐานการวิจั ยขอที่ 3 เหตุที่
เปนเชนนี้ อาจเนื่องมาจากเหตุผลเช นเดียวกับขอ 2 คือ ครูที่สอนในช วงชั้นที่ 4 ส วนใหญเปนครูที่บรรจุ มาเกิน 5 ป
แล ว ไดรับการสงเสริมทั กษะการสอนโดยการเขารวมอบรม ประชุ มทางวิชาการที่ หลากหลาย และมีความรูความ
เขาใจเกี่ ยวกับพระราชบัญญัติการศึกษาแหงชาติ พ.ศ.2542 มีแนวทางการจัดการศึกษา ตามมาตรา 22 วา การจัดการ
ศึกษาตองยึดหลักวาผูเรี ยนทุกคนมีความสามารถเรียนรูและพัฒนาตนเองได และถือวาผูเรี ยนมีความสํ าคัญที่สุ ด
กระบวนการจัดการศึกษาตองส งเสริมใหผูเรียนสามารถพั ฒนาตามธรรมชาติ และเต็ มศักยภาพ จึ งทําใหครูเห็น
ความสําคัญของการจัดการเรียนรูที่ยึดผูเรี ยนเปนสําคัญ และปรับเปลี่ยนบทบาทในการสอนแบบเดิมของตนเองมา
เปนบทบาทแบบใหมที่ ยึดผูเรียนเปนสําคัญ
4. ผลการเปรียบเทียบสภาพการจัดการเรียนรูที่ เนนผูเรียนเปนสําคัญของโรงเรียนสังขะ ตามการรับรู ของ
นั กเรียนและครู พบวา ทั้ งในภาพรวมและรายประเด็น นักเรียนมีการรับรูตอสภาพการจัดการเรียนรูที่ เนนผูเรียนเปน
สํ าคัญของโรงเรียนสังขะสูงกวาการรั บรูของตัวครูอยางมี นัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ .01 ไมสอดคลองกับสมมติ ฐาน
การวิ จัยขอที่ 4 เหตุที่ เปนเช นนี้ อาจเนื่องมาจากครูยังคิดวากระบวนการจัดการเรียนการสอนในชั้ นเรียนยั งไมเปนไป
ตามที่คาดหวัง และยังไมบรรลุมาตรฐานของสํานักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นฐาน และมาตรฐานของสํานั กงาน
รับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษา แต ถึงแมจะมีความแตกตางกันของการรับรูเกี่ยวกั บสภาพการจัดการ
เรี ยนรูที่ เนนผูเรียนเป นสําคัญของโรงเรียนสังขะ ระหวางครู และนักเรี ยนแตโดยภาพรวมสภาพการจั ดการเรียนรู ที่
เนนผูเรียนเปนสําคัญของโรงเรียนสังขะตามการรั บรูของครูและนักเรียนก็อยู ในระดับปานกลางเชนเดียวกั น