เอกสารการประชุมวิชาการและนำเสนอผลงานวิจัย ครั้งที่ 21 / 2554 (Oral) - page 869

5
ทางสถิติที่ระดับ .05 มีพฤติกรรมระหว่างการพัฒนาอยู่ในระดับดีมากทุกข้อ มีความพึงพอใจต่อการพัฒนาอยู่ในระดับ
มากที่สุด ( X = 4.56, S.D. = 0.41)
5. การติดตามผลการพัฒนาภาวะผู ้ นาด้านเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารของผู้บริ หารสถานศึกษา
ขั้ นพื้ นฐาน ภาคตะวันออกเฉี ยงเหนือ พบว่า การนาความรู้ไปพัฒนาการปฏิบัติงานหลังการพัฒนา 1 เดื อน โดยการ
สนทนากลุ่ ม และตอบแบบสอบถามระดับความสามารถในการเป็ นผู้นาด้านเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร
ของผู ้ บริ หารสถานศึกษาขั้ นพื้ นฐาน พบว่า ความรู้ที่ ได้จากการพัฒนาส่งผลต่อการพัฒนาความสามารถในการเป็ นผู้นา
ด้านเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารของผู ้ เข้ารับการพัฒนาในระดับมากที่สุด ( X = 4.61, S.D. = 0.21) ซึ่ งสูงกว่า
ก่ อนการพัฒนา ( X =2.43, S.D. = 0.37)
อภิปรายผลการวิจัย
1. การศึกษาความจาเป็ นในการพัฒนาภาวะผู ้ นาด้านเทคโนโลยี สารสนเทศและการสื่อสาร ของผู ้ บริ หาร
สถานศึ กษาขั้นพื้นฐาน พบว่า ประเด็ นที่ผู้ เชี่ยวชาญมี ความคิดเห็นสอดคล้องกันตั้ งแต่ร้อยละ 50 ขึ้ นไปมี 18 ประเด็น
โดยความสาคัญของการสารวจความจาเป็ นในการพัฒนานั้นสามารถนามาวิเคราะห์ ถึงปั ญหาและอุปสรรค
ที่เกิดหรื อกาลังจะเกิดในองค์การได้ ซึ่ งสอดคล้องกับ Fisher Schoenfeldt และ Shaw (1996 : 356-359) กล่าวว่า
ความสาเร็ จของกระบวนการฝึ กอบรม เริ่ มด้วยการประเมิ นความจาเป็ น เพื่อพิจารณาความจาเป็ นในการฝึ กอบรม
ของผู ้ ปฏิ บัติงานและสิ่งที่จะต้องจัดการฝึ กอบรม และสอดคล้องกับ สุปราณี ศรี ฉัตราภิมุข (2544 : 34) กล่าวว่า การหา
ความจาเป็ นการฝึ กอบรมเป็ นการค้นหาสภาพการณ์ หรื อปัญหาเกี่ยวกับบุคคลในองค์การ ซึ่ งสามารถดาเนินการ
หรื อแก้ไขได้ด้วยการฝึ กอบรม เพื่อให้องค์การสามารถดาเนินการไปสู่จุดมุ่งหมายหรื อวัตถุประสงค์ และ Lynton (1970 :
77-78) ได้กล่าวถึงการหาความจาเป็ นการฝึ กอบรมว่า หมายถึง ปัญหา อุปสรรคหรื อข้อขัดข้องใด ๆ ที่อาจจะแก้ไขได้
ด้วยการฝึ กอบรม ถ้าหากไม่อาจแก้ไขปั ญหาที่เกิดขึ้นได้ก็จะไม่เรี ยกว่าเป็ นความจาเป็ นการฝึ กอบรม แต่ อาจเป็ น
ความจาเป็ นที่จะแก้ไขด้วยวิธีอื่ น ซึ่งสอดคล้องกับ อติญาณ ศรเกษตริน (2543 : 93-109) ทาการวิจัยเรื่ อง การสร้าง
หลักสู ตรฝึ กอบรมเพื่อเสริ มสร้างความเป็ นผู้นาสาหรับนักศึกษาพยาบาล และแบ่งการวิจัยออกเป็ น 4 ขั้ นตอน คือ
1) การศึกษาความต้องการในการฝึ กอบรม 2) การออกแบบหลักสูตร 3) การประเมิ นประสิ ทธิภาพของหลักสู ตร
และ 4) การปรั บปรุงแก้ไขหลักสู ตร และวิมาน วรรณคา (2553 : 243-246) ทาการพัฒนาสมรรถนะวิชาชีพของผู้บริ หาร
สถานศึ กษาขนาดเล็ก สังกัดสานักงานคณะกรรมการการศึ กษาขั้ นพื้นฐาน ซึ่ งมีการศึกษาสมรรถนะวิชาชีพที่จาเป็ น
และนาข้อมูลที่ได้มากาหนดประเด็นและกระบวนการในการพัฒนา เพื่อให้ได้สมรรถนะวิชาชีพที่จาเป็ น และสอดคล้อง
กับ สุพล จอกทอง (2553 : 159-165) ทาการพัฒนาสมรรถนะภาวะผู้ นาด้านวิชาการของผู้บริ หารโรงเรียนประถมศึ กษา
ขนาดเล็ก ในสังกัดสานั กงานเขตพื้นที่การศึกษานครราชสีมา เขต 5 ซึ่ งมีการหาความต้องการและกาหนดแนวทาง
ในการพัฒนาสมรรถนะ
2. การสารวจความจาเป็ นในการพัฒนาภาวะผู้ นาด้านเทคโนโลยี สารสนเทศและการสื่อสารของผู้ บริ หาร
สถานศึ กษาขั้นพื้นฐาน ภาคตะวันออกเฉี ยงเหนื อ พบว่า ความจาเป็ นในการพัฒนามี ค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก
โดยจัดลาดับความจาเป็ นในการพัฒนาทั้ง 6 ด้าน จากมากไปน้อย ดังนี้ ด้านที่ 1 การบริ หารจัดการภายในสถานศึกษา
ด้านที่ 2 โครงสร้างพื้นฐาน ด้านที่ 4 กระบวนการเรี ยนรู้ ด้านที่ 3 การเรียนการสอน ด้านที่ 5 ทรัพยากรการเรี ยนรู้
และด้านที่ 6 ความร่วมมือภาครัฐ เอกชนและชุ มชน